Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
T,odwróciłemsię,żegnającwzrokiemHenry’ego.Stał
naganku,ajegopiersiąwstrząsałszloch.Poudręczonej
twarzylałysięstrugamiłzy.
Tascenazawieraławsobiezbytwieleniewiadomych,
zbytwielebólu,żebymmógłzapłakać.Ponieokreślonym
czasieiodległościdotarliśmydoChicago.Stevezniknął,
amamawobskurnympokojuhotelowymzaczęła
mitłumaczyć,żewkrótcepojawisięmójprawdziwy
ojcieciżebympamiętał,żeStevejestjejkuzynem.
Szczerzemówiąc,Stevebyłdurniem,tyle
żesprytnym.
Parętygodniuwcześniejmamanajegopolecenie
nawiązałakontaktzmoimojcemzapośrednictwem
swojegobrata,którykręciłleweinteresywChicago.
Kiedymójojciec,zalatującwodąkolońską,stanął
odpicowanywprogupokojuhotelowego,myślałemtylko
otym,jak–jeśliwierzyćmamie–pewnegopięknego
porankatenwysoki,ciemnyskurwielgrzmotnąłmną
ościanę.
Przyjrzałmisięuważnieizobaczyłcoś,jakbyswoje
lustrzaneodbicie.Obudziłosięwnimpodskórnepoczucie
winy.Chwyciłmnieizacząłmiażdżyćwobjęciach.
Zdrętwiałemwuściskuobcegokolesia,alesamteż
odpierwszejchwilimiałemwrażenie,jakbymprzeglądał
sięwlustrze,więcanemiczniezarzuciłemmuręce
naszyję.
Kiedyściskałmamę,widziałemjejkamiennątwarz,
identycznąjakta,zktórąwcześniejżegnałasię
zHenrym.Ojcieckrążyłterazpopokojuhotelowym,
chełpiącsięposadąosobistegokucharzaBigBilla
Thompsona,burmistrzaChicago.
–Jesteminnymczłowiekiem.Zacząłemoszczędzać
iwreszciemamcośdozaproponowaniamojejżonie
