Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Napewnotubył,aleczyjestnieprzytomny,czy
znajdujesięgdzieśindziej,niemampojęcia.Zawiozę
ciędopanaAnkhaiwrócętutaj.–Nimzdążył
powiedziećcokolwiekozagrożeniu,zjakimbędęmiała
doczynienia,spytałam:–Jaksiętrzymasz?
–Kotku,właśniewróciliśmyzdalekiejpodróży.–Zęby
muszczękały.–Niemamowy,żebymumarł.
Chciałamwłączyćogrzewanie,aleniezrobiłamtego.
Jegonajlepszymprzyjacielembyławtejchwiliniska
temperatura,opóźniającakrwawienie.Dzięki
zawznowienieserialu
Ostrydyżur
.
–Obiecujesz?–spytałam.
–Obiecuję.
*
Podjechałampodkościół.Pięknytrzykondygnacyjny
budynekzpiaskowca,wkształcieliteryM.Pośrodku
znajdowałysięstromekamienneschodyprowadzące
dowejścia.Obaskrzydłastykałysięnawysokościdachu
wformieskomplikowanegożelaznegokrzyża.
Naliczyłamdziesięćwitraży,wszystkienietknięte.
Parkingświeciłpustkami,paliłasiętylkopojedyncza
latarnia.
Spenetrowałamwzrokiemokolicę,szukając
jakiegokolwiekśladupanaAnkhaalboAnimy.Było
późno,sklepyirestauracjejużpozamykano.Zdawało
się,żeniktnieczaisięwzacienionychmiejscach.
Podrugiejstronieulicystałytylkodwasamochody,oba
puste.Żadennienależałdonikogoznajomego.
Zaparkowałamdwieprzecznicedalej.CizAnimy
