Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Amelkawestchnęła,gdydomowyduchwpłynął
dostojniedosali,niosącnatacycoś,coprzypominało
pokaźnystoskózznosa.(Wbrewpowszechnemu
przekonaniuwampirywcalenieżywiąsięwyłącznie
krwią.Mająponiejcuchnącyoddech!)Amelkawiedziała,
żeniemasensuprzekonywaćmamydoswoichracji.
WrodzinieKłówdzieciństwoskładałosięzniezliczonych
lekcjiwampirzejetykiety,naukitkaniapajęczyn
iniekończącychsięprzygotowańdokolejnegoBalu
Barbarzyńców.CzasamiAmelkażałowała,żenieprzyszła
naświatwjakiejśinnejrodzinie.
–Fantastycznefalafele,wedleżyczeniapanihrabiny
–oznajmiłBuuu.(WcałejNokturniipróżnobyłobyszukać
bardziejpoważanegokamerdynera).
–Dziękuję,Buuu.Towszystko–odparłahrabina.
Amelkaskrzyżowałaręceijednympstryknięciem
zrzuciłanaziemiękawałekfalafela.
JejukochanaDyńkawokamgnieniupożarłasmakołyk
iwskoczyładziewczyncenakolana.
–Hej,Dyńko!–zachichotałaAmelka.–Poczęstujsię,
śmiało!Wiem,jaklubiszfalafele.
UradowanaDyńkapomerdałaogonkiem.
–Amożewtymrokunabalupojawisiękról?
–zapytałaAmelkazbuziąpełnąkwaśnegoszpinaku.
–Niesądzę–odparłahrabinaFrywolita.–Odtamtego
incydentuzwróżkamianirazunieopuściłswojego
