Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zopowieściamionaszymprzyszłymżyciuwPolsce
iotym,jakzadowolonabędzierodzina,żesięustatkował,
jakbardzomniepolubią,jakiemammałeuszyijakjuż
zawszebędziemyszczęśliwi.Przyglądaliśmysięludziom,
siedzącymsztywnowokółnaswrestauracji,milczącym
kobietomimężczyznom,najwyraźniejparom
małżeńskim.
–Mynigdyniestaniemysiętacy–powiedział.–Nie
pogrążymysięwnudzie.
–Tobędzieprzygoda–zapewniłamgo.–Bez
wątpienia.
Apóźniej,wdrodzepowrotnejdoGrenoble,gdzie
onmieszkałwzimnym,ciasnympokojuistudiował
ekonomięnauniwersytecie,jazaś–wpensjonacie
zprzyjaciółkąichodziłamnawykłady
oCorneille’uid’Annunziu,nadciągnęłagwałtownaburza,
wdzierającsięwnaszemarzenia.Gdyzahuczałgrom,
mójprzyszłymążuczyniłznakkrzyża.
–Tooznaczanieszczęście–powiedziałbardzocicho.
Wnasznastrójwkradłsięcieńipozostałznamiprzez
resztędrogi.
Ateraz,potychwszystkichlatach,pogniewnych
listach,niedotrzymanychobietnicachizmaganiach
nareszciezostaliśmymałżeństwem.Byliśmywdrodze
domiejsca,októrymsłyszałamodtakdawna,aktórego
nigdyniewidziałam.
Autowykonałonagłyskręt,zwolniło,przebrnęłoprzez
kilkakolejnychwybojówiznieruchomiałozprzebitą
oponą.Mójmążzszoferemzabralisiędopracy
wulewnymdeszczu.Jaskrawezygzakibłyskawic
oświetlałycopewienczasciemne,pustepola,agdy
wpewnejchwilijednaznichuderzyłanagledośćblisko
nas,dostrzegłamposępnyzaryskrzyżanapoboczudrogi.
Otworzyłamdrzwiczkiiwyjrzałam.
–Musimyjechaćdalej?–zawołałamdomęża.
Zajętyzmienianiemoponynieusłyszałmnie.Takczy
inaczej,byłotoniemądrepytanie.
Odrugiejnadranem,jużpoburzy,skręciliśmy
zgościńcawwąskądrogę,gęstoobsadzonądrzewami
