Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nasięiloczynowioporuprzezramię.Stądwniosek,żemożnaregulować
siłępotrzebnądowykonaniapracy,zmieniającwielkośćramienia-imra-
mięjestdłuższe,tymmniejszejtrzebaużyćsiły.Przykłademtakiejdźwi-
gnijeststawszczytowo-potyliczny.
Typdrugi-dźwigniajednoramienna,ponieważpunktyprzyłożeniasiły
ioporuleżąpotejsamejstroniewstosunkudopunktuoparcia,przyczym
ramięsiłyjestdłuższeniżramięoporu.
Dźwigniatrzeciegotypujestrównieżjednoramienna,aleoodwrotnym
stosunkudługościramion-ramięsiłyjestkrótszeniżramięoporu.Ta
dźwignia,jakkolwiekjestnieekonomiczna,bowymagadużejsiływdzia-
łaniu,jestliczniereprezentowanawustroju,zwłaszczawkończynach,
gdzieprzyczepymięśniznajdująsięwpobliżustawów.Przykłademmoże
byćstawłokciowy-samstawstanowipunktoparcia,odległośćodsta-
wudopunktuprzyczepumięśniastanowikrótkieramięsiły,przedramię
zaśirękaprzedstawiajądłuższeramięoporu,tymwiększe,imwiększycię-
żarwłożymydoręki.
Mięśniemogądziałaćnastawypośrednio,tj.natestawy,nadktórymi
niebiegną;jesttodziałanienaodległość.Przyzgięciustawułokciowego
izbliżeniuprzedramieniadoramienianastępujelekkieprzesunięciera-
mieniakutyłowiwstawiebarkowym,przesunięciewyraźniejszewprzy-
padkuobciążeniaręki.
