Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poprzednio.
–
Quidvirtus,quidreligio?
[9]
...–
rzuciłmupapa
Fortier.
Słowate,nibytrąbaarchanioławzywającegonasąd
ostateczny,uderzyłybiednegoPitou,woczachzrobiło
musięciemno,awmózgutaksięcośzakręciło,
iżprzypuszczał,żezmysłytraci.
Stałjaksłupinicnieodpowiadał.
PapaFortierzażyłpotężnyniuchtabaki.
Pitouzrozumiał,żetrzebaprzerwaćciszę.
–
Nescio
[10]–rzekłwnadziei,żegdysiępołacinie
przyznadonieświadomości,będziemiałprzebaczenie.
–Niewiesz,coznaczycnota!...–huknąłpapaFortier,
duszącsięzezłości–niewiesz,coznaczyreligia?...
hę?...
–Wiempofrancusku–odpowiedziałAnioł–alenie
wiempołacinie.
–ZatemmarszdoArkadii...Wszystkoskończone
znami,nygusie!...
Pitoubyłtakprzygnębiony,żestałjakprzykuty
domiejsca,nieuczyniłżadnegowysiłku,abyuciec,
chociażojciecFortierwydostałdyscyplinęzzapasaztaką
powagą,jakgenerałwchwiliruszeniadoataku
wydobywapałaszzpochwy.
–Cóżsięzatemzemnąstanie?...–jęknęłobiedne
dziecko,opuszczającręcebezwładnie–cosięstanie
zemną,gdyniebędęmógłwstąpićdoseminarium?...
–Acomnietoobchodzi,cosięstanieztobą,asinusie
przeklęty?...Comnieto,jakmiBógmiły,może
obchodzić?...
OjciecFortierbyłtakrozsierdzony,żeprzysięgał,nie
