Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
podnieść.Terazjednaknadludzkimwysiłkiem,ciężko
przesuwającsiępopodłodze,sięgaponią.Pochwili
trzymająwdłoniipróbujebezradnietąsamądłonią
trafićpalcemwjedenzklawiszyszybkiegowybierania.
Tojesttensposób,abywsmartfoniepoddziesięcioma
klawiszamiwidocznyminaekraniemiećdziesięć
najważniejszychtelefonów:żona,syn,córka,szef.Adam
B.nienaciskaklawiszanumerudoszefa.Anidocórki.
Zwielkimbólem,męczącsię,naciskapierwszyklawisz
przyporządkowanyliterceA.
„A”jakAgnieszka.
Żona.
13.
Przepychaszsięprzezchmuryi...
Alecóżto,agdzietenniebiańskiogródobiecanych
rozkoszy?
Wbiałympokoju,wswejbiałościsugerującymwręcz
neurotycznąobsesyjnośćprojektanta,wśródścian
bielszychniżkryjącabiałafarbamarkidobrejniemieckiej
firmy,jestdwóchmężczyzn,każdyokołoczterdziestki.
Siedząnawielkim,równieżobsesyjniebiałymłóżkutypu
szpitalnyżelaziak,modellatasześćdziesiątePRL-u.
PierwszyzmężczyzndziwnieprzypominaElvisa
Presleya,drugi,wyraźnieotyły,nieogolony,włosytłuste,
niedoczesane,sfatygowanysłomkowykapelusik
nagłowie,próbujegraćnagitarzeklasycznej,męczącsię
mozolniezestrunami.
Tagitara,czarna,niemalhebanowa,złoto-tandetne
elementybiałegomundurka„Króla”Elvisaoraz
zaskakującozwisającainiknącagdzieśhenwgórze
