Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–AprzykróluJadwidzebyła?
–Była.Zdamzawszenajpierwsza.Aprzecieinnesą...
Równiegodne...
–Znałają?–przerwałamAnnie.
–Najbardziej.
–Tojakabyławaszapani?Jadwiga?–zapytałam
cicho,spoglądającnabogatohaftowanyobruspozmarłej
kuzynce.
Przygarbiłasięiwprzód,bezpotrzebyprzesunęła
postolesrebrnąłyżkę.Zapatrzonawzłotąnicią
haftowanyznakliliiprzemówiła:
–Jakabyłapytasz,pani?Dobra.–Iuśmiechnęłasię
domniejakKochna.
*
Nocąjuż,wnamiociecieplutkimspytałamwciemności
paniąKoniecpolską,kiedyobieleżałyśmywwygodnych
niskichleżach,samejeno.Tęczyńskiespałyosobno,
zwłasnąsłużbą.
–PaniAnnaTęczyńska?
–Och,najpierwsząchcebyćprzywas.
–Aznałamojąbabkę?
–Niemożebyć.
–Amatkę?
–Młodaprzecie.PrędzejjejmatkateżAnna.
–Alecobabkamojauczyniła?
–Ocopytasz,pani?
–Costałosięzbabkąmoją,żonąkrólaKazimierza?
–Zamążwyszładrugiraz.
–Ioddałamojąmatkę?
