Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
podNikopolem,spodśmiercigouwożąc.
–Poprawdzie,panie.Dlaczego?–powtórzyłam.
–Niewiastajesteś,apytasz.
Skłoniłamsięgłęboko.
–Wybacz,panie.
Odwróciłsiędoogniaiwsparłdłonieokamiennygzyms
kominka.
–PaninaWaweluzmarła.TyśrównapięknejJadwidze,
córceLudwikaAndegawena.–Odwróciłsięznowu
domnieispojrzałzjakązaciętością.–Alboiważniejszaś
odniej.Aterazobaczyćchcąciępanowieszlachetni.Nie
odzywajsię,chybażepytaćbędą.Idźjuż.
Skłoniłamsięznowuiwyjśćmiałamzamiar,kiedy
Fryderykprzystoleodezwałsię:
–Andlein...
Spojrzałam.Megowieku,zaręczonyoddziecięcia
zElizabetązFrankopanów,uśmiechnąłsię,jakbyotuchy
chciałmidodać.
Wspięłamsięposchodkachiwprostspoddrzwistryja
dwóchzbrojnychpoprowadziłomniedodużejsali.
Komnatawysoka,kamienna,barwnierozświetlonaprzez
jednowielkiełukowatewitrażoweokno,zdałasięniczym
kościół.Zastołemsutozastawionymciepłymizimnym
mięsiwemsiedziałotrzechpanów.
Dwóchwszatachdługichimimolatapodbitych
futrami,lśniącychszmaragdamiiszafiramiizwłosami
krótkostrzyżonymi,bezwąsówibród.Zatotrzeci,
rycerzzapewne,bowżelaziecałysiedział,włosymiał
długie,takjakibrodęiwąsy.Jakbyichniezauważał
irosłysobieottak...Namyślmiprzyszło,czyipazurom
teżtakrosnąćpozwala...
Niewidocznyheroldgdzieśspodsklepieniaoznajmił:
