Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
taksamoindywidualnie,jakłapacztraktujeróżnebaseballowe
rękawice.Ilepiejpoznaćswójstatek,zanimsięwnimpoleci.
AterazgdyBorman,LovelliAndersleżeliwswoichfotelach
wciasnawymkokpicieistaralisięnabraćwprawywobsłudzestatku,
wotworzewłazupojawiłasięgłowatechnika.
–Pułkowniku,telefondopana–powiedziałdoBormana.
–Czymogązostawićwiadomość?–odpowiedziałzirytowany
Borman.
–Nie,proszępana.TopanSlayton.Mówi,żemusizpanem
porozmawiać.
Bormanjęknął.Donald„Deke”Slaytonbyłszefembiura
astronautówiosobą,którawybierałazałogiorazprzydzielała
jedoposzczególnychlotów.Oznaczałototakże,żewkażdejchwili
mógłoddzielićcięodlotu,jeślisobietegozażyczył.Gdydzwonił
Slayton,należałoodpowiedzieć.
FrankBormanwyczołgałsięzestatkukosmicznegoipodreptał
dotelefonu.
–Ocochodzi,„Deke”?–zapytał.
–Muszęporozmawiaćztobąoważnejsprawie,Frank.
–Rozmawiajmy.Jestemtunaprawdęmocnozajęty.
–Nieprzeztelefon.MusisznatychmiastprzyleciećdoHouston.
–„Deke”–zaprotestowałBorman–jestemwsamymśrodku…
–Nieobchodzimnie,wśrodkuczegojesteś.Musiszbyć
wHouston.Jeszczedziś.
FrankBormanodwiesiłsłuchawkę,popędziłdostatku
iopowiedziałorozmowieLovellowiiAndersowi.Napytanie,
cotomożeoznaczać,wzruszyłtylkoramionamiwgeście„ktotowie”.
NastępniewskoczyłdoswojegoodrzutowegoT-38izgodnie
zpoleceniemsamotniepoleciałzpowrotemdoTeksasu.
Zaledwiekilkagodzinpotym,jakwyciągniętogozjegostatku
kosmicznego,siedziałjużwbiurzeSlaytona.Cociekawe,byłtam
