Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zająłprzystolemiejsceobokKazia.
–Będziemusiał!–odparłochoczoJoachim.Znajdował
sięwfazieupojeniawinem,kiedymowawychodziła
mugładko,aleutrzymywaniesięnanogachstanowiło
sprawęryzykowną.–Mamywyrok!Piotrmawyrok!
–poprawił.
–StarostatrzymazCzachorowskim–podtrzymywał
swojewątpliwości„wąsacz”Bogucki.
–Totrzymaćprzestanie!–JoachimBuczackiniedawał
zawygraną,rozochoconyobfitymnapitkiemijadłem
wciążdostępnyminastole.–
Habemusnovumfortuna
hodie
[47].DzisiajpostronieskrzywdzonychstoiAquila!
–mówiącostatniesłowa,puściłokodoPiotra.
–Sądzisz,waść,żeAquilawciążbędzie
spiritus
movens
[48]wtejiinnychsprawach?–Tymrazemswoją
wątpliwośćwyraziłsędziaJodłowski.
–Czybędzie,czyniebędzie…Zawszemożemynim
postraszyćtegoczyowego!–Joachimnietracił
optymizmu.–Atymczasem…–podniósłdzbandogóry
–wznoszętoastzawygranąwsądzieisukceswterenie
inposterum
[49]ofolwarki!
***
MłodapaniZofiaCzachorowskawracałazesłużebnąznad
sadzawki.Obiekobiety,korzystajączmałejłódki
isłonecznegoporanka,zrywałynadwodąkwiaty
rosnącychtambujnieliliiwodnych.Kiedyzbliżyłysię
dobramyogrodzenia,otaczającegodziedziniecdworu,
