Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
możnabyłopoznaćprzyczajonejgotowościdoskoku.
Przeszywałjąwzrokiemprzezdłuższąchwilę–twarz
wykrzywiałamusięstopniowo.
Ażsięzerwał.Onaprzypadładoniego,leczonpozostał
nałóżku,opartywstecznawyprężonychramionach
–źrenicepochłonęłycałątęczówkę,żyłanaczolewzdęła
sięwgrubypowróz.
–Jakeśtyśmiałamnieratować,ty–tysuko,idiotko,
tyyy…kurwotycholerna…!!?–wrzeszczał,wyłopętany
straszliwymbólemzawodu.Lecznawetwpodobnej
sytuacji,nawetwobecrówniekrwawejkrzywdynie
obrzucałbykobietywyzwiskami–gdybyniebył
napiętnowanypiekłemwojny.
–Jakeśtyśmiała,tyzatraconebezmyślnebydlę,nie
daćminawetzdechnąćpoludzku?Ścierkoprzeklęta,
odpowiadaj!
Nieporabyłaterazwzdychaćomorfinę.Eda
dziękowałaBogu,żeniezapomniałazdjąćstryczkarazem
zwisielcem.Leczkrzesło–krzesłopodhakiem!Ajuż
słyszałagwałtownekroki.Jednymwięcsusemszarpnęła
krzesłoipostawiłaprzystole–rzucającsięrównocześnie
kudrzwiom.Zdążyławłaśniepaśćpiersiąopierśoszalałej
zstrachukobiety.Schwyciłaręcematkizcałychsił–lecz
cudemtylko,przycałejswejprzewadzefizycznej,zdołała
jąjakośprzytrzymać.
–Nicsięniestało,Nell,naprawdęnic.Tenwysiłekprzy
stolegowyczerpał–aterazjaweszłambezpukania,
podczasgdysięłzamizalewał.Togodoprowadziło
dospazmów.O…słyszyszjakdyszy?
Nieszczęsnakobietaopanowałasię.Edaznalazławniej
upragnionąpomoc:
–Nell,proszęcię,przynieśmi–czywiesz,gdziejest
mojaapteczka?–więcprzynieśmitopodłużneniklowe
pudełeczko–idrugieskórzane,wktórymjestrząd
ampułek.Ieter.
Luko,słysząckrokiioddechmatki,pohamowałsię.
Wściekłośćwnimkotłowała,leczmimowszystko
wyobrażeniematki,oszalałejzprzerażenia,sparaliżowało
odruchypasji.Dyszącciężko,zwaliłsięwstecz
