Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
napodpułkownika.–Madowód?
Podpułkownikodwróciłsiędooknaipoprawiłczapkę.
–Aha–zeskargąwgłosiepowiedziałzastępca
naczelnikaparowozowni–niebędęciągaćzesobą
dowodu,żebygojeszczezgubić.
–Niemadowodu!Ajeślibynawetmiał,toco?Mam
sąsiadaGruzina,Dżugaszwilisięnazywa–czywtakim
razietoStalin?
Wtrolejbusiewszyscyjakośucichli,nawetradio.
CzterylatatemuwMoskwieogłoszono,żeStalinnie
byłtakwielki,jaksięwydawało,inie
magozacoszczególniecenić.Aletobyłogdzieśdaleko,
wMoskwie,anietu.WMińskuniktsięniespieszy,
byStalinaznielubić,bocobędzie,jeśliraptemwMoskwie
znowuzmieniązdanie?
–Ktojestpańskimsąsiadem?–zapytaładama
wkarakułach,któraniedosłyszałastaruszka.Tenjednak
uznałpowtarzanieswoichsłówzazbędne,więcpytanie,
którewydobyłosięmalinowychust,zawisłowpowietrzu.
„Stalin–naszesłonce;Stalin–naszasława;Stalin
–naszawiecznawiosna…”–przypomniałymisięsłowa
piosenki,którąmógłśpiewaćEdzikHaraczyworkiestrze
EddiegoRosnera,takjakjaśpiewałemjąwpionierskim
chórze,akobietawkarakułachdalejprzesłuchiwała
dziadka.
–MapanStalinazasąsiada–malinoweustasię
zacisnęły.–Tożtokultjednostki!
Dziadekprzemilczałrównieżtęuwagę,alezjegominy
możnabyłowywnioskować,żeniepodobamusiędama
wkarakułach.
–Jakik-u-lt?–pociągnąłpatrzącywoknopodpułkownik.
–Czepiająsię…–uderzyłrękąwkolano.–Jaznim
doBerlinadoszedłem!
WlewymoknietrolejbusuprzepływałplacCentralny,
anajegośrodku,wbrązowymszynelu,przyciskając
dopiersibrązowądłoń,stałStalin.Dziesięciometrowy,
