Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ąpytaniamającenacelupogłębieniewypowiedzipacjenta(tzw.wyja-
śniające,czyinaczejsondujące).
Podczasprowadzaniawywiadumożnaposługiwaćsiętechnikami,ta-
kimijakparafrazowanie(pomagatoupewnićsię,czywłaściwierozumie-
myto,copacjentchcenamprzekazać),interpretacja,konfrontacjaczy
refleksja.
Możliwościprzeprowadzaniabadaniapodmiotowegozależąniejedno-
krotnieodstanupacjenta.Możnazgóryzaplanowaćrozmowęzpacjentem
iprzygotowaćsiędoniej,alemożeteżnastąpićsytuacja,kiedyistniejezagro-
żenieżyciachorego,iwówczasbadaniepodmiotoweprzybieraformęskróco-
ną,abardzoczęstouzyskanieinformacjiodsamegochoregobywatrudnelub
niemożliwe.Wówczasźródłeminformacjibędączłonkowierodziny,znajomi
bądźświadkowiezdarzenia.Pamiętaćnależyoszczególnymrodzajubadania,
któregłówniedotyczydoznańsubiektywnychchorego,czyliobadaniupsy-
chiatrycznymwymagającymodbadającegoznajomościzagadnieńpsycholo-
giiipsychiatrii.
Wczasiebadaniapodmiotowegonależy:
ązadbać,abymiejsce,wktórymodbywaćsiębędziebadanieniepowodo-
wałoskrępowaniaidyskomfortupacjenta,
ąwziąćpoduwagęharmonogramdniapacjenta,copozwolimuskupićsię
nabadaniuiniebędziepowodowałoprzerw,np.naposiłki,
ązaplanowaćczasipoświęcićpacjentowityleczasu,ilebędziepotrzebo-
wał,
ąnapoczątkuprzedstawićsięipoinformowaćpacjentaoplanowanychwo-
becniegodziałaniach,
ąsiedziećnaprzeciwpacjenta,utrzymywaćznimkontaktwzrokowy,stoso-
waćprostegesty,np.kiwaniegłową,zadawaćpytania,używającjęzyka
zrozumiałegodladanegopacjenta,takżebywiedział,żejestsłuchany,
ąrozpoczynaćwywiadodsprawogólnych,anastępniekolejnoskupiaćsię
naaktualnychdolegliwościach,niepytaćpacjentaokilkarzeczywjed-
nymmomencieorazcenneinformacjezapisywaćpacjentowinaosobnej
kartce,
ąwykorzystywaćzasadykontaktuterapeutycznego,niezapominaćozwro-
tach,którewyrażająempatię.
Istniejąpewnesytuacje,którewznacznejmierzeutrudniająwywiadlub
powodują,żejestonspecyficznydladanejgrupypacjentów.
ąWiekbadanegopacjenta(dzieciiosobystarsze)–wywiadwtychdwóch
grupachwiekowychjestspecyficzny.Wodniesieniudodziecinajczęściej
źródłeminformacjisąrodzicelubopiekunowiedziecka,aleteżsamedzie-
ci,którerozumiejąipotrafiąmówić,dlategoichwypowiedzisątakże
ważneiczęstodzieckosamotrafnieumienazwaćdanądolegliwość.Ba-
daniepodmiotoweosobywstarszymwiekubywatrudnewzwiązkuztym,
20
