Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wejściemężawnegliżu,pozostającwtemacieorzechów.
–No,kochane,totylenadziś.Ugryzę,zobaczę,czy
faktyczniestary.–Puściłaoczko.–Życzęwam
smacznego,paaa.–Uśmiechnęłasięsztucznie
iwyłączyłatelefon.
Czuła,jakporannakawaprzelewajejsięwbrzuchu
irozkołysujenarządy.Bujałysięzjednejstronynadrugą,
jakżaglówkiprzykeipodczassztormu.Obijałysię
osiebie,tworzącgrzywiaste,piętrzącesięfalekwasu
żołądkowegoikofeiny.Buzowaływniej,kipiały.Pieniste
bałwanydrażniłymigdałki.Całatreśćniebezpiecznie
podeszłajejdogardła.Zarazwyskoczy.Chociażmoże
jednaknie,bopojawiłasiętamjużbetonowagula.
Zamknęłaświatłoprzełykuiścisnęłamięśniewkołotak
mocno,żeoczyzaszłyjejjezioramiłez.
Powstrzymałakawę,gulę,łzyigłosemdrżącymjak
strunynienastrojonejgitaryzafałszowała:
–Cozażenada!Musiałeśpierdziećibekać?
–Chybaty–odszczeknąłsięJacek.–Jasię
przeciągałemiziewałem.
–Ziewałeś.Dupąchyba!–Mięśniewokółguli
poluzowałyuściskipozwoliłynapodniesieniegłosu.
–Wczorajnarzekałaśnanijakiprofil.Wrzuciłemtam
trochęprawdziwegożyciaignoju,doceń.
Usiadłprzystole.Znowupodrapałsiępopłaskim
brzuchu.
–Cotysiętaktrząchasz?–Patrzyłananiego
zmieszaninązazdrości,zadziwieniaizłości.
Cholera,mimoupływulatonwciążmiałzarysowane
