Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wstanieprzeżyćjeszczejednejstraty.
–Dziękuję,paniedoktorze.
Patrzymipoważnieprostowoczyiwtymmomenciedociera
domnie,żekiedyśpodobalimisiętacymężczyźni.Wymieniamy
jeszczejakieśgrzecznościiopuszczamgabinet.
Nasalileżądwieinnekobiety,dużostarszeodciotki.Mam
wrażenie,żeMatyldziezwiekiemprzybywaurody.Nawetturoztacza
wokółsiebiekrólewskiczar.
–Lekarzpowiedział,żetoskutekstresuizłegoodżywiania.
–Podnosi,ajadodaję,zanimzdążysięodezwać:–Musiszobiecać,
żepomyślisztrochęojedzeniu.
–Obiecuję,córeczko.
Dobrze,żektośjeszczetakdomniemówi.
–Mamprośbę.Mogłabyśpójśćwieczoremnakarmićmojekoty?
–Oczywiście.
Będęmusiałaiśćsama;Konradjestuczulonynakociąsierść.
Toilepiej,muszęnauczyćsiętrochęniezależności.Odwypadku
starałsięniezostawiaćmniesamej.Uzależniłamsięodjego
obecności,trzęsęsięnawet,kiedywychodzipozakupy,aondzwoni
wtedyniemalcopięćminut.Wziąłurlop,alejużjutrowracadopracy.
Odganiamtęmyśl.
–Mamnadzieję,żesięnieprzerazisz.Dawnoniesprzątałam.
Uśmiechamsię.
–Wtymwzględzienietakłatwomnieprzerazić.Odkurzętrochę,
żebybyłociprzyjemniej.
–Kochanezciebiedziecko.Zgórąnicniemusiszrobić,bałaganię
tylkonadole.
SiedzęprzyMatjeszczezpółgodziny.Niemalnierozmawiamy,
wystarczanamwzajemnabliskość.
–Idźjuż,kochanie–przerywawkońcuciszęciotka.–Odpocznij
trochę,ajasięprześpię.
Ociągamsię.
–Wiesz–zaczynamzwahaniem.–Będęmusiałaskładaćjakieś
dodatkowezeznanianapolicji.Podobnopojawiłysięnowe
okoliczności.
Niepotrafięsięopanować,choćtwarzMatyldybledniejeszcze
bardziej.
–Noweokoliczności?–powtarza.–Wsprawieśmiercitwoich
rodziców.
Wyglądatakkrucho,ajestsilna.Mnietegorodzajusłowanie
