Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
obejmujemnieiodchodzi.Znikanakońcuścieżki.Nowedowody?Nie
mamczasusięroztkliwić,bowidzęjużludziznoszami.Niebardzo
rozumiem,oczymrozmawiaznimipanWojtek.Najwyraźniej
zadzwoniłdoszpitala,wktórympracuje,dlategokaretkaprzyjechała
takszybko.Chybamawtymświatkulepszeznajomościniżciotka,
któraoddawnajużniemazwiązkuzżadnąpaństwowąinstytucją.
–Trzymajsię,Beatko.–PanWojtekściskamniepoojcowsku.
Boże,czynigdynieprzestanęużywaćtakichokreśleń,chociażby
wmyślach?–Onanajprawdopodobniejzostanienaobserwacji.
Wdrodzewyjątkupozwolącijechaćkaretką.
–Dziękuję.Niewiem,cobymbezpanazrobiła.
Śpieszęwrazzekipąmedyków.Matyldależyzzamkniętymi
oczyma.Wyglądakrucho.Nieodchodź,błagamjąwmyślach,zostań
zemną.Pokonałaśtyleburzizawirowań,niemożeszzostawićmnie
teraz.
Wambulansiedotykamjejdłoni.Podnosipowiekiipatrzynamnie
poważnie.
–Jaksięczujesz,Mat?
Głupiepytanie,wiem.
–Całkiemnieźle.–Kącikijejustunosząsięjakumałej,niesfornej
dziewczynki.
Przytulamjejrękędopoliczkaidopierowtedyzdajęsobiesprawę,
żejestmokry.Awięcjednakpotrafiępłakać.
–Kochamcię–słyszęijateżsięuśmiecham,chociażnadalpłaczę.
–Jateżciękocham.
Znówzamykaoczy,alewciążtrzymamjązarękę.„Nowedowody”
–przypominamisię.Bojęsiępotwornie,leczdotyktejchorejkobiety
mnieuspokaja.Będęwstanietoznieść.Pójdęnaprzesłuchaniejak
najwcześniejsięda.
Wszpitaluzajmująsięciotkąnatychmiast.ProtekcjapanaWojtka
działa.
Lekarzmówimicośosłabymtętnieiniskimciśnieniu.Niepotrafię
sięskoncentrować,docieradomniejedynieinformacja,żeżyciu
Matyldyniezagrażabezpośrednieniebezpieczeństwo.
–Dostałakroplówkę.–Usiłujęskupićwzroknatwarzylekarza.
Madługie,ciemnewłosy,okularyalaJohnLennoniwyglądajak
hipiszestarychfilmów.–Jejstanzpewnościąspowodowanyjest
stresemidługotrwałymnieodpowiednimodżywianiem.Myślę,
żenajlepiejzostawićjąparędninaobserwacji.
Kiwamgłowąiuśmiechamsięzwdzięcznością.Niebyłabym
