Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tychrzeczy,aleniedałaradyspaćwewspólnymłóżku.Robimisię
corazbardziejnieswojoiwracamnadół,doobecnejsypialniMatyldy.
Siadamnatapczanieizerkamnagrubenotesy.Niepowinnam,tozbyt
prywatne.Możewtakimraziezałatwięterazinnąsprawę?Wprawdzie
myślałam,żebyzrobićtojutro,aleniejestjeszczetakpóźno,dopiero
minęładwudziestapierwsza.Czujęznaczniewięcejenergiiniżprzed
przyjściemdodomuMatyldy,więcniemachybapotrzebyprzekładać
rozmowyzKrzysztofemKopalewskimnanastępnydzień.Wybieram
nu​mer.
–Halo?–Wgłosiechłopa​kasłyszęznużenie.
–Dobrywieczór,mówiBeataTyszkiewicz.Czyrozmawiam
zpa​nemKrzysz​to​femKo​pa​lew​skim?
–Dobrywieczór…–Zawieszagłos.Mojenazwiskonicmunie
mówi.Wgruncierzeczytotrochędziwne;chybakażdyczłowiek
wPolscemaskojarzeniazesłynnąaktorką,zktórązresztąrodzina
mojegomężaniejestwżadensposóbpowiązana.AmożeKrzysztof
jestpoprostuzbytmłodynarozpoznawanienazwiskwybitnych
ak​torówstar​sze​gopo​ko​le​nia?
–JestemcórkąAnnyGregorczuk,psycholog,wktórejgabineciebył
panparęrazy.
–Achtak.–Jegotonsięzmie​nia.Opusz​czagoznużenie,wkra​dasię
ner​wo​wość,którazga​dzasięzpro​fi​lem.
–Chciałabym…–za​czy​nam,aleprze​ry​wamigwałtow​nie.
–Niebyłemnapogrzebie.–Czytylkomisięwydaje,czyteż
rzeczywiściewjegogłosiebrzmiterazjakieśposępnewyzwanie?Czy
nieobecnośćnapogrzebieterapeutypowinnakogokolwiekdziwić?
Swojądrogą,ciekawe,żejużdrugaosobaczujesięwobowiązku
uspra​wie​dli​wićprzedemnąztegosa​me​go.
–Rozumiem–mówięuspokajająco.–Czy…czyzechciałbypan
spo​tkaćsięzemną?Bar​dzozależyminaroz​mo​wie.
Podrugiejstroniezalegacisza.Niezupełna,słyszęurywany,
nie​spo​koj​nyod​dech.
–Wiepani,kimje​stem?–chry​piwkońcu.
–Nie,alepanana​zwi​skocośmimówi.
–Byliśmysąsia​da​mi–pod​po​wia​da.
Przezchwilęin​ten​syw​niemyślę,poczymsiępod​daję.
–Kie​dy?
–Dawnotemu.Wyprowadziliśmysię,kiedyzaczynałem
pod​stawówkę.
Wreszcieotwierasięjakaśklapkaiinformacjawskakuje