Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Wciążtutkwi—odparłem.—Niewiem,cojestnietak.
Poczułemsięjakgłupekistraciłempewnośćsiebie.Czyżbymójdar
takszybkozdążyłzniknąć?
—Mniejszaztym—odezwałasięEmma.—Zgłucholcamiitak
niedasiędyskutować.
Wyciągnęłarękę,próbującrozniecićpłomień,aletylkozasyczał
izgasł.Byławyraźniewyczerpana,więcobjąłemjąmocniejwtalii,
żebynieupadła.
—Oszczędzajsiły,zapałeczko—poradziłjejAddison.—Na
pewnosięprzydadzą.
—
Mogę
walczyć
—
oświadczyła
Emma.
zimnymi
rękami,
jeśli
będę
musiała
—
Najważniejsze,
żebyśmy
znaleźli
pozostałych,zanimbędziezapóźno.
Nadalmiałemichprzedoczami.EleganckistrójHorace’awyglądał
żałośnie.SiłaczkaBronwynniemiałaszanszuzbrojonymiupiorami.
Enochbyłoszołomionypoprzetoczeniusięfaliuderzeniowej,aHugh
wykorzystałpanującychaosiściągnąłciężkiebutyzestópOlive,aby
uniosłasięwpowietrze.Wostatniejchwilijedenzupiorówzdołał
złapaćjązapiętęigwałtownieściągnąć,nimodfrunęłazbytwysoko.
Wszyscypłakalizprzerażenia,podbroniązaganianikopniakamido
wagonu.Pociągodjechałwrazzymbrynką,którąodnaleźliśmyniemal
zacenężycia,iterazmknąłgdzieśwtrzewiachLondynu,wioząc
pasażerówskazanychnalosgorszyodśmierci.
„Zapóźno”—pomyślałem.
Byłozapóźnojużwtedy,gdyżołnierzeCaulaprzypuściliatakna
lodowąkryjówkępannyWrenigdynocąpomyliliśmyniegodziwego
bratapaniPeregrineznasząukochanąymbrynką.Poprzysiągłemsobie
jednak,żeodnajdziemyiją,iprzyjaciół,bezwzględunacenę,nawet
jeślimielibyśmyodbićtylkoichzwłokialbozłożyćsiebiewofierze.
Gdzieśwrozjaśnianejmigotaniemciemnościznajdowałasiędroga
ucieczkinaulicę:zwykłedrzwi,ruchomeschodyalbościana,pod
