Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałdrugi
–Cesarzowaczasemtrochęsięspóźnia–powiedział
biskupNicetaszkrzywymuśmiechem.–Jestoczywiście
bardzozajętaijejzadanienienależydołatwych.
Wcesarstwiejestdośćproblemów,bywpełnizająć
energicznegomonarchę–acodopierokobietę.Jakwidać,
nawetKościółmusizaczekać.
–Kościółmożesobiepozwolićnaczekanie–odparł
archidiakonLeon.
Starybiskuprzuciłmuzaciekawionespojrzenie.
Wiedziałoarchidiakonieodlat,boktoniewiedział?Ale
dopierodziśspotkałsięznimosobiście.Wyglądał
niewiarygodniemłodojaknatakwysokiestanowisko.
Archidiakonbyłwkońcuprawąrękąpapieża–iczęsto
jegonastępcą.Wroku,wktórymzmarłpapieżCelestyn,
natronPiotrowywstąpiłarchidiakonSykstus.Imówiono
już,żejegonowyarchidiakon,Leon,sprawujerzeczywistą
władzę.Niemógłmiećwięcejniżczterdzieścilat.Jednak
zanimjeszczeobjąłobecnyurząd,byłznanywcałym
cesarstwie,inaWschodzie,inaZachodzie.Tojego
wysłanozmisjądoKartaginy,kiedybyłjeszczeakolitą.
ToonodwiedziłwszystkichbiskupówwpółnocnejAfryce,
włączniezwielkimAugustynemzHippony,którego
uważanozaświętego.ZainspirowałteżJanaKasjana
donapisaniasłynnegotraktatu
Deincarnatione
imocno
wpłynąłnawielkisobórwEfeziedziesięćlattemu.Jaka
byłatajemnicatakwielkichsukcesówwtakimmłodym
wieku?
PrzyjechałranozRzymuzałatwićkilkaspraw.
BiskupNicetasmusiałjednakbyćwcesarskimpałacu
iniemógłsięodrazuzagłębićwobszernedokumenty
archidiakona.Zaproponowałwięc,żeweźmiegozesobą.
„Przedstawięcięcesarzowej,toniezwykłakobieta
–naprawdęwyjątkowa”.Kujegozdumieniuarchidiakon
