Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
II.1.Podstawygenetykimolekularnej
13
TabelaII-3.Wielkośćniektórychgenówczlowiekakodującychbialka*
Produktgenu
0-Globina
b-Globina
Pro-01kolagenI
Albumina
ReceptorLDL
Hydroksylazafenyloalaninowa
CzynnikVIII
CFTR
Neurofibromina
Dystrofina
Wielkość(kpz)
mRNA(kpz)
Liczbaeksonów
0,8
0,5
3
1,5
0,6
3
18
5,0
51
25
2,1
14
45
5,5
18
90
2,4
12
186
9,0
26
250
6,5
27
350
12,0
60
2000
16,0
79
*Informacjeogenachczlowiekasązgromadzonewbaziedanychnp.:(http://www.ensembl.org/index.html;
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/sites/genome).
II.1.4.Gen
Kolejnymetapomrozwojugenetykitowarzyszyły
różnedefinicjegenu.Trudnojestobecniepodać
prostyopis,wktórymjestzawartapełnawiedza,
jakąnatentematposiadamy.Najogólniejgento
fragmentkwasunukleinowego,DNAlubRNA
(jaktojestuniektórychwirusów),wktórymjest
zapisanainformacjaokodowanymprodukcie.
Wswejstrukturzegenobokfragmentówkodu-
jących(eksonów)(tab.II-3)możezawieraće
lemen-
tyniekodujące,takiejakpromotorczyintrony.
Wzasadziejedengenkodujejedenprodukt,
chociażiodtejzasadyznanychjestwieleod-
stępstw.Przykłademmożebyćkodowanieróżnych
produktówzwykorzystywaniemodmiennychfazw
tejsamejramceodczytulubteżkodowaniedrugie-
goproduktuwintroniedanegogenu.Genymogą
kodowaćinformacjeoRNA(np.tRNA,rRNA,
snRNA)lubzajegopośrednictwemobiałku.
Istniejątakżewyjątkiodzasady,żegenzajmuje
zawszestałemiejscewchromosomie.Takzwane
transpozony,czylifragmentyDNAmającezdol-
nośćprzemieszczaniasiępochromosomie,liczą
niekiedykilkatysięcyparnukleotydówimogą
kodowaćróżnegeny.Skutkiem„nieuprawnione-
go”włączeniasiętranspozonuwchromosommoże
byćinaktywacjagenu,atakżejegozwielokrotnio-
naiwyzwolonaspodkontroliekspresja.Innyprzy-
kładzmiennościstrukturygenówjestzwiązany
zprocesemróżnicowaniasięlimfocytów.Sposób
powstawaniaogromnejliczbyspecyficznychprze-
ciwciałzostałwyjaśniony,gdyokazałosię,żeukład
segmentów,zktórychskładanegenykodujące
przeciwciała,możeulegaćróżnymprzekształce-
niom.Prowadzitowkonsekwencjidozmianwza-
pisiegenetycznymwkomórkachukładuodpornoś-
ciowego,czylizmianwstrukturzegenu.
Wielkośćgenumożerównieżulegaćpewnym
modyfikacjom.Wsekwencjinukleotydówgenu
FMR1,któregodefektprowadzidojednejzpostaci
niedorozwojuumysłowego(zespółFraX),można
wyróżnićod6do54powtórzeńtrójkinukleotydów
CGG.Zmiennośćtamacharakterpopulacyjny,
ajejmechanizmniejestwpełniwyjaśniony.
Naprzestrzeniostatnichkilkunastulatzmie-
niałysiępoglądycodoliczbygenówwgenomie
człowieka.Dokońca1995rokuznanebyłysek-
wencje(sekwencjeeksonoweiflankującejesek-
wencjeintronów)około5000genówczłowieka.
Oceniano,żedozakodowaniainformacjigene-
tycznejopodstawowychbiałkachpotrzebaokoło
80tysięcygenów.Wynikisekwencjonowaniachro-
mosomu21i22podaływwątpliwośćteszacunki.
Ekstrapolując„nasycenie”genamistwierdzonedla
tychchromosomów,odpowiednio225i545,nale-
żałoprzyjąć,żewgenomieczłowiekaznajdujesię
łącznieokoło40tysięcygenów.Danetebyłyby
zgodnezwynikamiokreślającymiliczbęgenówna
podstawieliczbytychfragmentówgenomu,które
służąjakomatrycedowytwarzaniaRNA.Wydawa-
łosięjednak,żechromosomy21i22charakteryzują