Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
II.3.Zmiennośćidziedziczność
35
WynikanalizySNPmożewprzyszłościstaćsię
WpływCNVnaobrazklinicznychorobyjestzkolei
podstawątworzeniagenetycznych„wizytówek”
dobrzewidocznywprzebiegurdzeniowegozaniku
człowieka(por.http://snp.cshl.org).
mięśni(ang.spinalmuscularatrophy,SMA).Cho-
Naszawiedzaoorganizacjigenomuposzerzyła
robawarunkowanajestnajczęściejhomozygotycz-
sięopolimorfizmzmiennejliczbykopiifragmen-
delecjąeksonu7genuSMN1.Modyfikatorem
tówDNA.CNV(ang.copynumbervariation)
fenotypuSMAjestgenSMN2,któregoliczbakopii
obejmujedelecjeiduplikacjefragmentówchro-
wpopulacjikształtujesięodzeradosześciu.Im
mosomów.Wgenomieczłowiekazidentyfikowano
większaliczbagenówSMN2,tymfenotypSMA
ponad1500regionówCNViszacujesię,żestanowi
jestłagodniejszy(genSMN2odpowiadazaok.
tookoło12%jegowielkości.Szacujesięteż,że
15%aktywnegobiałkaSMN).Wykazanorównież,
częstośćwystępowaniawiększościopisanychCNV
żewpopulacjach,gdzietradycyjniedietaoparta
wpopulacjinieprzekraczakilkuprocent.Roz-
jest(była)wdużymstopniunaspożyciuskrobi,
mieszczenieCNVwgenomieniewydajesięcałko-
liczbagenówAMY1kodujących,obecnąwślinie,
wicieprzypadkoweijestzwiązanezjegostrukturą.
0-amylazęjestśredniowiększa,niżwpopulacjach
CNV,podobniejakSNPiinnetypypolimorfiz-
wykorzystującychinneskładnikiodżywcze.Występo-
mówsekwencjinukleotydowych,stanowioosobni-
wanieCNVokazałosięteżcharakterystycznedla
czymcharakterzedanegogenomu(danejosoby),
fragmentówsubtelomerowychwieluchromosomów.
aniekiedyigrupyetnicznej.CNVmożebyćdzie-
Wregionachtychmapujesięszeregrearanżacji
dziczonyzpokolenianapokolenie,miećcharakter
mającychznaczeniekliniczne.
zmiansomatycznychtkankowozależnych,może
Wydajesię,żeczęstoobserwowanaasocjacja
powstawaćdenovo.PolimorfizmowitypuCNV
międzywystępowaniemCNV,takżeSNPawarian-
przypisujesięznaczeniewprocesieewolucjigeno-
tamiekspresjidanegogenumożebyćmodelowa
muwdużowiększymstopniuniżnp.mutacjom
dlachoróbkompleksowych,takichjakschizofre-
pojedynczychnukleotydów.
nia,autyzm,chorobaParkinsonaczyAlzheimera.
Wykazano,żeCNVdotyczyokoło15%genów,
którychmutacjemająznaczeniewpatologiimole-
kularnejznanychchoróbgenetycznieuwarunko-
II.3.4.Relacjegenotyp–fenotyp
wanych.Znanychjestobecnieszeregchorób
Występowaniechoróbdziedzicznychjestspowo-
„wrażliwych”nadawkęgenu.Duplikacjagenu
dowaniemutacjamigenu(genów).Naobrazkli-
LMNB1jestodpowiedzialnazawystępowanieau-
nicznychorobyskładająsiędodatkowotokdzie-
tosomalniedominującejpostacileukodystrofii
dziczenia,typmutacjiodpowiedzialnejzadefekt
(ADLD),aprzewlekłezapalenietrzustkimożebyć
genu,funkcjakodowanegoprzezgenpolipeptydu,
powodowanemutacjąpunktowąwgeniePRSS1
wzajemnerelacjemiędzybiałkamiorazwpływ
lubtriplikacjątegogenu.RolęCNVwykazano
genetycznychiśrodowiskowychmodyfikatorów
wchorobieCharcota–Marie'a–Toothatypu1A,
funkcjigenu(ryc.II-23).
neurofibromatozietypu1czywpodatnościnaza-
Przykładyzależnościmiędzyrodzajemilokali-
każeniewirusemHIV(liczbakopiigenuCCL3L1
zacjąmutacjiwdanymgenieaobserwowanym
warunkujestopieńpodatnościnazakażenie).
fenotypemklinicznymmożnaznaleźćwdystrofii
RycinaII-23.Zależnośćgenotyp–fenotypwekspresjicechdziedzicznych