Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
systemuwychowawczego,byłonagrodązadobre
sprawowanie,karąbyłzakaz.Tylerazyoglądał
KościuszkępodRacławicami
WładysławaL.Anczyca,
żepolatachjeszczepamiętałkwestieiintonacje.
Zastanawiasię,jakąrolęodegrałtenKościuszkowich
wychowaniu,czybył„krzepiącyczyusypiający”.
„Faktemjest–odpowiadasobie–żepomagałtrochę
żyć”.Kiedyzescenyrozlegałysięsłowa:„Ja,Tadeusz
Kościuszko,przysięgamwobliczuBogacałemunarodowi
polskiemu”–ściskałowgardleitylkotosięwtedy
liczyło.
Bardziejchodziłosięnaaktorówniżnasztuki.Stary
Rapacki,Frenkiel,Solski,Ładnowski,Wojnowska,
Hoffmanka,Żelazowski.Przyjeżdżałaczasem
czarodziejskaModrzejewska,oglądałjej
Adriannę
Lecouvreur
Scribe’a,pamiętałjąjakoAnielęw
Ślubach
zdwomadługimidokolanblondwarkoczami.Jakiś
znakomityaktor(Kotarbiński?)przekonałgodopostaci
markizaPozyw
DonCarlosie,
który,zakuwanywszkole,
wydawałsięprzedtemciężkimnudziarzem.Ztych
samychpowodówniezgłębiłnigdy
Zbójców
Schillera:
bomęczononimiwszkolenalekcjachniemieckiego,
zdaniepozdaniu–najlepszysposób,żebyzniechęcić
dodzieła.PrzyjechałazWarszawyMariaWisnowska
z
Leną
Jasieńczyka.CałyKrakówcisnąłsiędoteatru,aby
oglądaćmłodą,alejużlegendarnąaktorkęwarszawską
wsławnejwtedysztuce.Tadziowipójśćniepozwolono–
cośprzeskrobałizostałzakaręwdomu.Potem
WisnowskązabiłBarteniew–ijużnigdyjejniezobaczy.
Asztuka?DziesiątkilatpóźniejwystawiłjąwWarszawie
peryferyjnyteatrim.Fredry,recenzentsięwprosił,
pojechałnaPragę,byspotkaćsięztym,coumknęło
wdzieciństwie.Okazałosię,żeumknęłonazawsze:
wsztuceniebyłożadnegoczaru.
Teatrjakonagroda.Chłopiecdostałniezłeświadectwo
