Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tomprostujesięnakrześleizamierzazaoponować,aleMyers
paraliżujego,podnosząckościstypalecwkształciepałeczkidogry
nabębnie.Zteczkiwyjmujetrzyprzedmiotyikładziejeprzedsobą
nastole:pudełkozapałek,dozownikcukierkówPEZwkształcie
księżniczkiDisneyaorazzwykłydługopis.
–Proszęzidentyfikowaćtetrzyprzedmiotyzapomocąswojej
aplikacji,zanimskończysięczas,panieSax.Wtedybędziemymogli
dalejrozmawiać.
Kątemokaspoglądamnaklepsydręioceniam,żeniezostałonawet
czterdzieścisekund.Zaczynamoddługopisu,botonajłatwiejsze.
Zapomocąaplikacjirobięzdjęcie,pilnując,żebynazwamarki
długopisubyładobrzewidoczna.Późniejdozownikcukierków.
Księżniczkanawieczkustanowiproblem,bomożepoprowadzić
algorytmsetkamiróżnychścieżek.Niemampojęcia,jakzareaguje,
więcrobiędwazdjęcia,jednozprzodu,drugiezboku,iwciskam
przyciskwyślij.
Inakońcuprawdziwewyzwanie,czylipudełkozapałek.Tojedno
ztychwkształcieksiążki,dużotekstuimałaobjętość.Chcę
jeprzestawić,żebyznaleźćjaknajlepszykąt,aleMyersminatonie
pozwala.
–Bezdotykania,panieSax.
Słońcezachodzi,agasnąceświatło,którewpadaprzezdużeokna
nadwudziestymsiódmympiętrze,niejestbynajmniejkorzystnedla
Lisy.Zrobieniezdjęcianawprostnaniewielesięprzyda,więc
umieszczamtelefonzbokuwbliskiejodległościifotografujęwtaki
sposób,żebybyłowidaćgłówkizapałek.Kiedyodsuwamkomórkę,
spadaostatnieziarenkowklepsydrze.
–Obawiamsię,żewaszczasdobiegłkońca,panowie–mówi
Myers,wstając.
–Niechcepanzobaczyćrezultatów?–pytam,próbujączyskać
naczasie.LISAniewydałajeszczewibracji,którawskazuje
nazakończeniewyszukiwania.
Myerspatrzynamnieinatelefon.Zauważam,jakjegowłasne
zasadywalczązciekawością.WreszciezwyciężataostatniaiMyers
wyciągarękę.Podajęmutelefon,aonwciskazielonyprzycisk,który
właśniepojawiłsięnaekranie.
–Pierwszy.Przedmiot–mówikobiecygłos,czystyiwyraźny.
Najbardziejzmysłowy,jakiudałomisięznaleźćwbankachaudio,ale
robitylepauz,żetrudnogopolubić.–Długopis.Uni-ball.EyeMicro.
Kolor.Czarny.Dostępnyw.InfinityShopping.Za.Dwadolary
