Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ubraniu:blade,wysokieczoło,zieloneoczy,których
wzrokwprawiałwzamieszanie,długie,blade,chciwe
ręce.Niejesttomiłyczłowiek–pomyślał.Ipowtórzył
ostro:
– Prywatnymposłańcem.
– Naturalnie!–rzekłusłużnieMartinThorn.
Maddenwypełniłczekipołożyłgonabiurku.
– Myślałem,panieMadden...żetojesttylko
propozycja...–zaćwierkałponowniesekretarz.–Jeśli
pannaEwelinawróciispędziresztęzimywPasadenie,
zechcemożenosićtamnowyklejnot.Zaosiemdni
będziemywowejokolicyisądzę...
– Ktokupujeperły?–rzekłgniewnieP.J.Madden.
–Panczyja?Janiechcę,wkażdymrazie,abysięwlokły
tuitampocałymkraju.Uważamtozazbytryzykowne
dzisiaj,gdziecodrugiczłowiekjestzłodziejem.
– Ależojcze–rzekłaEwelina–chciałabymnaprawdę
miećjejaknajprędzej…
– Tere-fere!–Czerwonatwarzjejojcaoblałasię
purpurą.Odrzuciłwtyłciężkągłowę.Ruchtenwykonywał
zawsze,gdymusięsprzeciwiano.–Perłydoręczą
miwNowymJorku!–rzekłgrzmiącymgłosem.–Ibasta!
JadęnajakiśczasnaPołudnie,mamwPasadeniedom,
anapustyni,sześćkilometrówodEldorado,farmę.Nie
byłemjużtamsporoczasu,ajeśliniedoglądniesię
zarządców,cigałganirozleniwiająsię.Skorowrócę
doNowegoJorku,zatelegrafuję,awówczasmożemipan
oddaćperływmoimbiurze,panieEden.Wprzeciągu
trzydziestudniotrzymapannastępniekwitnaresztę
sumy.
