Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
roześmianedzieci.Wjegoopowieściwięcejjest
milczenianiżsłów.Nawiększośćpytańodpowiada
zdawkowo,akażdajegowypowiedźpoprzedzonajest
długąprzerwą.Niewielemogęztegowykrzesać:kilka
podstawowychfaktów,nicwięcej.Choruje
oddzieciństwa.Byłwszpitalu.Kilkarazy.Amoże
kilkanaście?Nieliczył.Niewieleztychpobytówpamięta.
Nigdyniepracował.Nie,niemaprzyjaciół.Lubi
majsterkować.Jestnarencie.Mieszkazmatką.
Niedowiemsięwięcej.Jestminiewygodniezjego
milczeniem.Chciałzemnąrozmawiać,alecośpokonało
nasoboje.Jegochoroba?Skutkiuboczneleków?Moja
nieumiejętnośćprowadzeniarozmowy?Aprzecieżchcę
wiedzieć,dlaczegojegożyciepotoczyłosięwsposóbtak
odmiennyodżyciaogrodnika,zktórymrozmawiałam
wcześniej.Dlaczegomamwrażenie,żeutknął
wchorobie?Dlaczegoonzdajesiężyćpodjejdyktando,
aktośinnyztąsamądiagnozącieszysiędobrym,
pełnymżyciem,biorącjednątabletkędziennie?Igdzie
mamszukaćodpowiedzinapytanieoto,dlaczegodwa
życiaztąsamądiagnoząpotoczyłysiętakróżnie–jedno
dalekoodszpitalaibliskoinnychludzi,adrugie
wizolacji?
Odpsychiatrówdowiadujęsię,żezwyczajneżycie–
czylitakie,wktórymjestpraca,sąrelacjezinnymi
ludźmiisamodzielność–możebyćmiędzyinnymi
zasługąoddziaływańwśrodowisku.Opsychiatrii
środowiskowejmówisięterazdużo.Towjejduchu
zaprojektowanyzostałpilotażreformyopieki
psychiatrycznej.Tylkoczymonawłaściwiejest?
Odpowiedzinatepytaniabędęszukaćwśródlekarzy,
terapeutówipracownikówsocjalnych.Oninaucząmnie,
jakapowinnabyćpsychiatriapozaszpitalem,iwyjaśnią,
dlaczegowPolscemamyproblemzezbudowaniem
takiegosystemu.
