Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Miro,niemówtakoAndżelice–upomniałamęża
Magda.–Onawcaleniejestbrzydka,tylkomatrochę
nadwagi.To,żejejrodziceprzyłączająsiędocałejtej
„komunijnejżenady”irobiącyrkzkościelnej
uroczystości,niejestpowodem,żebyśubliżałdziecku.
–Notoniejestbrzydka,tylkogłupia.Ajejrodzice
jeszczegłupsi–mruknął.
Magdarzuciłamężowiostrzegawczespojrzenie.Mirek
sięzreflektował.
–Nelu,nicniesłyszałaś–mruknął.
–Niemartwsiętatusiu,niepowtórzęmamieAndżeliki,
coonichmówisz...jeślikupiszmisukienkę–powiedziała
Nela.–Oniwcaleniesągłupi,tylkojąbardzokochają.
–Takjąkochają,żepozwalająjejcałymidniamiplątać
sięsamejpomieście.Widziałem,jakstałaprzedGalerią
Krakowskązjakimiśwyrostkiemipaliłapapierosy.Matka
przesiadujenonstopwkawiarnilubnasiłowni,ojciec
rozbijasięautamizsiksami,aonapuszczonasamopas.
Wcalesięniedziwię,żemusiałapowtarzaćklasę.
–Mirek–Magdaprzerwałamu,groźniemarszcząc
brwi.
Filerzamilkł.Rzeczywiścieniepowinienmówićtakich
rzeczyprzycórce.Głośnoodchrząknąłizrobiłskruszoną
minę.
–Magdalenko,codzisiajjemynaobiad?
–Lazanię.Chodźmywreszciedostołu.
