Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tro​chęgo​tyk.Tro​chępunk.Przedewszyst​kimpunk.
–Wtakimrazierozumiem.Pewnieswędzijakcholera.Kiedy
gra​cie?
–Dzisiaj.Gramysupportdlajednychberlińczyków.Wybralinas
przezMy​Spa​ce.
–Acojakka​pe​lasięroz​pad​nie?
–Cze​munibymie​li​by​śmysięroz​paść?
–Ottak.Cza​sa​misięzda​rza…
–Tosięniezda​rzy.
Dałjejswojąkawę.Napiłasię.Patrzyłnabrązowąkroplę
ście​ka​ją​cąpobro​dzie.Naj​chęt​niejbyjązli​zał.Wy​tar​łasię.
–Strasz​niegorz​ka.
–Alepraw​dzi​wa.
Wylałresztkękawydodoniczki.Wziąłzkrzesłakurtkę,paczkę
pa​pie​ro​sówidi​sc​ma​na.
–Mal​mö,chodź!
–Cześćpiesku–pomachałaVanda.Malmöcichozakwiliła.
Le​ni​wiesiępod​nio​sła,prze​cią​gnę​łairu​szy​ławkie​run​kudrzwi.
–Zatrzaśnijdrzwizasobą.Iuważajpodprysznicemnagorącą
wodę.Cza​sa​mileciwrzą​tek.Wlo​dów​cesąjo​gur​ty.
–Ni​g​dyniejemrano.
–Możesięjesz​czezo​ba​czy​my.Kie​dyś.
–Może.Ktowie.
Wrócił.Pocałowałjąwpoliczekipogłaskał.Odwzajemniła
po​ca​łu​nek.
–A…daszmiswójnu​mer?
–Aty?
Po​dałjej.
–Na​pi​szęciswój…Amo​żeszmizo​sta​wićjed​nąfaj​kę?
–Na​wetdwie.
–Atrzy?
Petrwyjąłzpaczkiczterypapierosy.Uśmiechnąłsiędoniej.
Wy​da​wa​łomusię,żeuśmiech​nę​łasiędonie​go.
–Dzię​ki.
–Jateżdzię​ku​ję.
–Zaco?
–Żewypalędzisiajczterymniej…Słuchaj,iletywłaściwiemasz
lat?
–Cze​mupy​tasz?
–Taktyl​ko.