Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kleszcz.
Agatawzamyśleniudziobałasłomkądnobutelki.
–Czymsiężywi?Krwią?
–Nie–odparłemzdecydowanie.–Zbytoklepane.Myślbardziej
wstronęNewAge.Możeaurą?
–Nieoczekiwałam,żemiuwierzysz–jejspojrzeniemówiłocoś
przeciwnego.
–Wierzęci.
Niewyglądałanaprzekonaną.Postanowiłemzmienićtemat.
–Cosięstałoztwoimojcem?–spytałem.
–Odszedłodnas,kiedymiałamczterylata.Onimatkaczęstosię
kłócili.Miałatrudnycharakter,alewtedytegonierozumiałam.
Chciałamtylkożebyprzestali.Zaktórymśrazemwyszedł,trzaskając
drzwiami,iwięcejniewrócił.Matkaniedarowałamutegodosamej
śmierci.
–Aty?
–Niewiem–Agatawzruszyłaramionami.–Kiedybyłammała,
straszniezanimtęskniłam.Całyczasczekałamażwróci.Zakażdym
razem,kiedyktośpukałdodrzwi,myślałam,żetoon.Potem
ubzdurałamsobie,żeodwiedzanas,kiedyśpięiconocleżałam
włóżku,próbującniezasnąć,żebygozobaczyć.Pojakimśczasie
miprzeszło.Pogodziłamsięzmyślą,żepewniewięcejgoniespotkam.
Teraztojużniemaznaczenia.
Powiedziałatogorzkimtonem,wktórymwyczuwałosiędobrze
zamaskowanekłamstwo.
–Aty?–zapytała.–Straciłeśkiedyśbliskąosobę?
Zastanowiłemsię.
–Właściwienie.Dziadkowieumarli,kiedybyłemmały.Ledwo
ichpamiętam.Rodzice,pókico,mająsiędobrze.Braciateż.Były
jakieśdziewczyny,aletrudnopowiedzieć,żebymprzeżywałichstratę.
Conajwyżejucierpiałomojeego.Zresztą,samawieszjaktojest.
Pokiwałagłową,alemiałemwrażenie,żemnieniesłucha.
