Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
OczywiściezwyjątkiemMcLoughlinów.Och,ciMcLoughlinowie
naprawdębyliprostakami!
JamesiPeterwyśmiewalisięzMcLoughlinów.Byłoich
trzynaścioroiwszyscymieszkaliwrozwalającymsię,trzyizbowym
domku.Wszyscybylimocniizdrowi,ichojciecpił,matkapaliła
glinianąfajkę,noinigdyniechodzilidokościoła.Aleprzecież
niebyłowtymnicdziwnego.Niechodzilidotegokościoła,bobyli
katolikami.Katolicybylidziwaczni,zabawniibardzopospolici.
–...WimięOjca,iSyna,iDuchaŚwiętego,amen.–Ojciecwłaśnie
zszedłzambony,auczestnicynabożeństwawstaliiśpiewaliostatni
hymn.
JancyMcKeowanrywalizowaławśpiewiezpanemTaylorem.
JednakaniJancyniemogłaprzekrzyczećswegoojca,aniniemógł
tegouczynićpanTaylor,bogłoskościelnegorozbrzmiewałgłośniej
odwszystkichinnych.Kiedyhymnpowinienjużwybrzmiećdokońca,
głospanaTaylorasłychaćbyłonadal,bowtensposób–jakmawiała
babciaNancyAnn–wyśpiewywałonBogu„amen”.Babciniebyło
tegorankawkościele,bowłaśnieteraz,podkonieclata,zupełnienagle
sięprzeziębiła.Jeszczeubiegłegowieczoraczułasiędobrze.Babcia
częstosięprzeziębiała,czasemnawiosnę,czasemlatemikilkarazy
wzimie.
Kościółjużpustoszał,gdyojciecNancyAnnściskałdłonie
wszystkimczłonkomzgromadzenia.Pewnedłoniezawsześciskał
bardziejserdecznieodinnych.Zniektórymiludźmizamieniałparę
słów,zinnymiżegnałsiębardzoszybko,jakbypomagającimschodzić
poczterechstopniachnawysypanyżwirempodjazd.
NancyAnnszłapotymżwirzemiędzyswymibraćmi.Wciśnięty
nosekprawegobucikauciskałjejpalce.
–Jesteśokropny,PeterzeHazel–rzekła,patrzącprostoprzed
siebie.
–Atyjesteśrozbrykanąmłodąkozą,NancyAnnHazel.
Zpewnościąnigdyniewyrośniesznawytwornądamę–odrzekł,
równieżsięnieodwracając.
–Aczyjatobędziewina?
–Toniemojawina,onasiętakaurodziła–rzekłPeter,spoglądając
