Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ubieranakoszulkęsweter.
Najdalejnazachódwysuniętarusińskawieś,Rusinipod
Kráľovąhoľą,symbolemnarodowym,dachemSłowacji.
AlemelodiajęzykaIľkijestzDolinyGórnegoHronu,znam
ją,chociażmojababciapochodziłazpołudniowejczęści
tegoregionu,położonejnakrawędzimasywugórskiego
Polana,dokładniejmówiąc,zRudawWeporskich.Wsie
położonewNiżnychTatrachbyłyjejobce.Mnie
przyciągały,alenikogotamniemieliśmy.
ProblememwmojejrelacjizGizeląniebyły
podtatrzańskiewioski,tylkoto,żeniemieliśmyżadnych
powiązańzwsiąOsrblie,gdziesięurodziła.Rzadkotam
jeździliśmy.MojababciaGizela,któraodszesnastego
rokużyciamieszkaławmiastach–Bystrzycy,
PodbrezovejiZwoleniu,zadbała,byśmyniemalnicnie
wiedzielioOsrbliu.Osrbliebyłozamknięte,jużniedotrę
doOsrblia,drogasiętamurywa,dolinaotoczonagórami.
Iľkamnie
šikuje
,czyliprowadzi,dokuchnizpiecem
kaflowym.JesteśmywDolinieGórnegoHronu.Lubiłam,
kiedyGizelaużywałazesłowacczonychniemieckichsłów.
Używałaichczęściejniżjejmąż–onniemówiłwcale.
Zarazokażesię,żewiem,coznaczy
pigľajz
.Żelazko.
PrzyzwyczajamsiędonarzeczaIľki.Onasamanie
mapewności,czyjąrozumiem.Jejmowaróżnisięodtej
charakterystycznejdlaDolinyGórnegoHronuiokolicy
Bystrzycy.Możnawniejusłyszećteżwschodniosłowackie
zrobiť
,zamiast„e”częstoużywa„o”,naprzykład
wsłowie
keď
,czyli
kiedy
,a„d”wtymsamymsłowie
wymawiatwardo.Czasempomijazaimkizwrotne.
Ogólniebrzmimiękko,językidealnydopowitań.Jest
dobrze.
TękobietębędęnazywaćIľka.
