Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
oficerwtowarzystwieordynansa,zmierzałwkierunkubramyBussy.
 Oficertenzpióremukapelusza,siedziałdumnienabiałymkoniu
azłoconarękojeśćjegoszpady,wyglądałazpodpięknegopłaszcza
zsuknaflandryjskiego.
 Wdziesięćminutukazałsięonprzedoberżą.
 Leczniemyślałwstąpićdoniej,miałtylkoprzejechaćnie
spojrzawszynawetnaznak,byłbowiemmocnozamyślonyizajęty.
 WtempanFournichon,któryjużzaczynałwątpićczywtymdniu
udamusięjakihandelek,wychyliłsięzwieżyczkimówiąc:
 —Patrz-nożono,cozapięknykoń!
 ApaniFournichon,jakoprzebiegłagospodyni,odparła:
 —Ajeździec,albożtakżeniepiękny!
 Kapitan,jakwidaćczułynapochwałyimniejdbającyzkąd
pochodzą,podniósłgłowęnibynaglezesnuprzebudzony.
 Ujrzałgospodarza,gospodynięioberżę,wstrzymałkonia
iprzywołałordynansa.
 Potem,niezsiadajączkonia,bacznieprzypatrzyłsiędomowi
icałemuotoczeniu,Fournichonszybkozbiegłposchodachistanął
wedrzwiach,przekładającczapkęzrękidoręki.
 Kapitanpochwilowymnamyślezsiadłzkonia.
 —Czyjesttukto?—zapytał.
 —Wtejchwiliniemanikogo,panie—pokornieodpowiedział
gospodarz.
 Ijużmiałdodać:
 —Wszakżeniezawszetakbywa.
 LeczpaniFournichon,jakwszystkieprawiekobiety,przebieglejsza
odmęża,czemprędzejzawołałazokna:
 —Jeżelipanszukasamotności,unasbędziemunajdogodniej.
 Jeździecspojrzałwgórę,awidząctwarzrównieprzyjemnąjak
odpowiedź,odparł:
 —Wtejchwilitogowłaśnieszukam,mojadobrakobieto.
 PaniFournichonnatychmiastpośpieszyłanaspotkanieprzybyłego,
mówiącsamadosiebie:
 —Tąrazą,„Różannykrzakmiłości”zwycięża,niezaś„Miecz
walecznegorycerza.”
 Kapitan,którywtejchwilizwróciłnasiebieuwagęobojga
małżonków,iktóryrównieżzasługujenauwagęczytelnika,był
totrzydziesto,lubtrzydziesto-pięcio-letnimężczyzna,leczwyglądał
nadwudziesto-ośmio-letniego,bowielcedbałosiebie.
 Słuszny,dobrzezbudowany,miałtwarzdelikatnąipełnąwyrazu;