Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jakzatem?–Danielpodniósłwoczekiwaniulewą
brew.
–Montelupa.GinoMontelupa.
Ducoswciągnąłgłębokopowietrzeiuśmiechnąłsię
szyderczo.
–Czytonazwawyspy,naktórejupadłyhrabiaukrył
swójbajecznyskarb?–spytałsarkastycznie.
–TomałamiejscowośćweWłoszech,gdzieśw
okolicachFlorencji–zignorowałemjegouwagę.–W
miejscowościtejstoikarczma,aprzynajmniejstałatam
przedlaty.Wkarczmietejzaśpewnejciepłej,lipcowej
nocy,znalezionowjednymzłóżekGinoLucchesiego,
pokonanegoprzezatakserca.
–Dośćniebywałaokoliczność,jaknakogoś,kto
prowadziłtakbujneżycie.
–Wręczprzeciwnie–odparłem.–Serce,które
gozaatakowało,należałodopewnejcharakternejWłoszki
izostałobardzoniedawnozłamane,zacozrewanżowało
się,popychającrzeczonąWłoszkędokrwawego
morderstwawafekcie.
–
Touché
!–Danielskrzywiłsięzauważalnie.
–
Cliché.
Ducosspojrzałnamnieuważniej.
Jananiego.
Ichoćwiedziałem,żeniemógłwiedzieć,miałem
pewność,żewłaśniezacząłsięzastanawiać.Aby
przerwaćtęprzedłużającąsięscenę,wstałipodał
midłoń,zeszczególnąrewerencjąwypowiadającsłowa,
któreprzeznajbliższyrokmiałemusłyszećjeszcze
dziesiątkirazy:
–Miłomiciępoznać,GinoMontelupo.
