Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Miałaświzję?–wyszeptałamzdławionymgłosem.
–Niezbytwyraźnąispójną.
–Cowidziałaś…?
Zerknęławstronędrzwi,akilkasekundpóźniej
zadzwoniłzawieszonynadnimidzwonek.Louisepuściła
mojąrękęiuśmiechnęłasiędoklientki.Wdałysię
wdyskusję–zupełnietak,jakbymnietuniebyło.
Chciałamjeszczepociągnąćstaruszkęzajęzyk,ale
mieszkałamwCreekValleywystarczającodługo,żeby
wiedzieć,żenicwięcejminiepowie.Mówiłatylkotyle,
ilechciała,dlategozgarnęłamreklamówkęiruszyłam
dowyjścia.
Poopuszczeniucukierniniemalodrazuwyczułam
czyjeśspojrzenie.Rozejrzałamsię,aletonanic.Nie
zauważyłamniczegoniepokojącego,atonatomiast
sprawiło,żestrachprzepełzłmipokręgosłupie.Louisenie
zwykławspominaćoswoichwizjach.Niedlatego,żebała
sięosądzania,bowszyscymieszkańcydoskonalezdawali
sobiesprawę,żejestwiedźmą.Takwłaściwieniemówiła
otym,bobywaławredna.
Jaktowiedźmy.
Mniejednakwspomniała,atooznaczało,żenaprawdę
powinnamsięmiećnabaczności.
***
Wróciłamdodomuprzedsiódmą–niecałedwiegodziny
przedzachodemsłońca.Poprzekroczeniuproguodrazu
wyczułamwpowietrzutestosteronizniecierpliwienie.Nic
dziwnego,skoromieszkałamzczteremastarszymi
braćmi.Wilkołakaminadodatek.
Weszłamdokuchniiuśmiechnęłamsięnieznacznie
doTomy.
–Zostałocośzobiadu?–zapytałamześmiechem.
Mójbratwpychałwłaśniedoustpełnąłyżkęgulaszu
wołowego.Odpowiedziałdopiero,gdyprzełknąłjedzenie.
–Zostawiłemcitalerz.–Skinąłgłowąwstronęlodówki.
