Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tak.Chodźmydomojegobiuranazapleczu.Joyce!Możeszprzez
chwilępopilnowaćinteresu?
Poprowadziładziewczynędozagraconegopomieszczenianatyłach
sklepu.Usiadłypodwóchstronachbiurkazarzuconegostertami
dokumentów,pustymikubkamipokawie,długopisami,guzikami,
gumkamirecepturkamiiparąmetkownic.
–Dotejporypowiedziałamotymtylkojednejosobie–odezwała
siędziewczyna.–Nauczycielcezmojejszkoły,ponieważuznałam
jązaosobęgodnązaufania.Alechybaminieuwierzyła,ponieważ
namojeopowiadaniewogóleniezareagowała.
–Zanimzaczniemy,możemipowiesz,jakmasznaimię?
–Grace.MojamamanadałamiimiępoGraceKelly,ponieważ
uważałajązaprześlicznąkobietę.Przynajmniejtakmipowiedziała
ciocia.Mamaitatazginęliwwypadkusamochodowym,kiedymiałam
trzylata,itowtedyprzygarnęlimnieciociaiwujek.
–Przykromi.
–Cóż,GraceKellyrównieżzginęławwypadkusamochodowym,
prawda?Wkażdymrazieciociabyładlamniebardzomiła,bobyła
przecieżsiostrąmojejmamy.Wujkowijednakwcaleniebyłowsmak,
żemusisięmnąopiekować.Częstokrzyczałimniebił.Pewnejnocy,
niedługopośmiercimamyitaty,wdomuciociprzyśniłomisię,żeoni
wciążżyją,akiedysięobudziłamizdałamsobiesprawę,żeichnie
ma,zaczęłampłakaćiniemogłamsięuspokoić.Wtedydomojego
pokojuwszedłwujekikrzyczał,żebymsięzamknęła,alebyłomitak
smutno,żenieucichłam.Wtedywróciłzczajnikiempełnymgotującej
sięwodyiwylałmijąnagłowę.
–OBoże,Grace.Dlaczegopotemzostałaśwtymdomu?
–Bowujekpowiedziałlekarzom,żeposzłamdokuchniisama
przypadkowoprzewróciłamczajniknasiebie.Mojaciocianicnie
powiedziała.Mogętylkoprzypuszczać,żejejczymśzagroziłibałasię
wyjawićprawdę.
Graceodwróciłasięipopatrzyłazaplecy,jakbyobawiałasię
kontynuowaćopowieść,zanimnieuzyskapewności,żenikt
niepowołanyjejniepodsłuchuje.Wreszciepodjęła:
–Wujeknigdynieokazałskruchy.Zawszetraktowałmniewtaki
sposób,jakbymsamabyławinnatemu,żesięoparzyłam.Byłwobec
