Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mówi,żedomężajedzie,żetenmążgdzieśtamczeka,ucelupodróży,
żechoruje…Onirzeczjasnawiedzą,żetowszystkokłamstwa,żeona
ucieka.Jejsprawa,małotoludziemająpowodów?Niczatemnie
mówią,azdarzająsięciągletacy,którzypomagająbezinteresownie.
Zwęglem?–byledalej!Zkońmi?–choćbytekilkanaście
kilometrów!
Byliiprzesłuchiwani–wjakiejśzapadłejmieścinie.Towtedy
musiałaoddaćostatnizprzygotowanychzawczasuprzezIzydora,
grubych,złotychsygnetów.
Wszystkieprzeszkodypotrafiłapokonać,wszystkoznieść,zaś
Konstantynauczyłsięopiekowaćsiostrą.
Leczwkońcuprzyszedłkaszel,corazgłośniejszy,choćtoledwie
jesień.WkrótcewtórowaćmatcezaczęłaMarysia.
Ażwreszciegdzieś,Konstantyniezapamiętagdzie,wokolicach
Donu,pociągstajewszczerympolu.–Niedalekowioska,widaćją,
pójdępomleko–mówion.Zoddalidudniąarmaty,dotego
sąprzyzwyczajeni.–Nieidź–Helenakaszlemażsięzanosi.Teraz
żałujejużtego,nacosięporwała.–Nieidź–powtarza,błaga.
Onupierasię,chcebyćdorosły,upewniasięukolejarza,czydługo
będąstać.Tamtenniewie,Konstantyryzykuje,odchodzi.
Iniemagoniedłużejjakgodzinę,lecztowystarczy,byrozpętała
siękanonada,aponiejpojawilisiękonni.
Pędzi,wraca,gnanazłamaniekarku,patrzy:atuwagonyjak
kartonowepudełeczka–powyginaneipozrzucaneztorów.Mięso
ikrew.Mięsozkonserw–wiózłjepociąg;krew–madokońca
rozpaczliwąnadzieję–końska.
Gdyjeźdźcystrzelająwjegostronę,padatwarząwwyblakłe
trawy.Wreszciezalegacisza.Nielicząckrzykówrannych.
Matkęznajduje–zroztrzaskanągłową.Topodmuchwybuchuową
głowąuderzyćmusiałościanę.GdzieMasza,Marysia?!–szepcze
zbielałymiztrwogiwargami.
