Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zorana.Muszędalejargumentować?
Pomimoiżprzebywałemwwibrującejprzestrzeni,
wyraźniepoczułemdreszczobrzydzenia.Mojeciało
zawszesiębuntowało,gdypadałosłowo:„ojciec”.Minęło
dwadzieściasześćlatodjegośmierci,arozdźwiękmiędzy
wyobrażeniem,jakipowinienbyćZoran,ajakibył
wrzeczywistości,pogłębiałsię,zamiastsłabnąć.Nie
mogłemzapomnieć,jakiepiekłonamurządziłnaziemi.
–Musiszprzestaćjojczyćjakmaładziewczynka
–odpowiedziałem,abyprzerwaćtematwywołujący
nieprzyjemnewspomnienia.
–Nowidzisz,towinategosmutnegokraju,smutnych
gębinadodateksmutnychbohomazów,naktóremuszę
patrzeć.
–Maszniepowtarzalnąokazjęobcować
zwielowiekowymdziedzictwemkulturowym,a…
–Obcowaćtowiesz,żewolę…
–Niezaczynaj–przerwałemmuenergicznie.
–Wtakimrazietyskończ–odwzajemniłsię
podniesionymtonem.–Przestańbronićtychbazgrołów.
Anajlepiej,jakjesteśnimitakipodjarany,tokupsobie
jakiś.PowiesiszsobiewtymnowymnabytkunaGrodzkiej
ibędzieszdoniegojarzyłmichę.Staroćprzecieżlubi
staroć,nie?
–Taksięskłada,żejedenkupiłem.
–No,stary!Wtakimraziemuszęcizałożyćkartotekę.
–Zaśmiałsię.
Janiemalrównież.
Dokonująctransferuśrodków,nabywcywkładali
