Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dotychczasniedostrzegany–aspekt.„Aforyzmjestnietyleideą,
conagłymskokiem:myśl,którastajesięzbytciężka,wkońcu
wymykasięmyślicielowi”(RichardSchaukal).Takrodzisię
iluminacja,satori–gwałtownazmianastanuducha.Struktury
czynnościowemózgu(vide:AntoniKępiński),któreuprzedniozostały
zdezintegrowane,nagleprzekształcająsię,stwarzającnowy,oryginalny
układ.Konsekwencjątegooświecenia(objawienia)jestbardziej
przenikliwywglądwrzeczywistość–awrezultacie:odmienny,
bardziejkreatywnysposóbpostrzeganiarzeczywistościwewnętrznej
izewnętrznej.
„Jeśliaforyzmrodzisięnagle,jakbywnagłymolśnieniu,tojednak
takieolśnienienawiedzaczłowiekatylkowtedy,gdymapozasobą
długiechwilemedytacjiirefleksji,gdypoprzedzająjewieloletnie
doświadczenia.Wtymsensieaforyzmprzypominagóręlodową,której
niewielkacząstkawystajeponadwodamioceanu.S.J.Lecpodkreślał,
żeabywyłoniłasięmyślwformieaforyzmu,potrzebnajest
wielowiekowatradycja.Pisałon:«Pytaszsię,pięknapani,jakdługo
lęgnąsięmojemyśli.Sześćtysięcylat,ourocza».Prawdziwe,wielkie
aforyzmy,oponadczasowejważnościwzrastająwpracyodwiecznej
mądrości,wtwórczościindywidualnejnabierająciaławswojej
najwyższejformiewerbalnej”–wyjaśniaCezaryRowiński.
Sentencje(maksymy,aforyzmy)zawierająidee,którewypływają
zdwóchźródeł.Sąideewyrastającezodkrywczejobserwacji
rzeczywistościspołecznej,zodkrywaniatego,cojestkamuflowane
przezmechanizmyobronneosobowościorazinnetechniki
samooszukiwaniasię(np.ukryteintencjeimotywy).Sątakżeidee,
którerodząsięzobserwacjijęzyka.Adopieropóźniej
sąkonfrontowanezobiektywnąprawdąirzutowanewprzestrzeń
interpersonalną.
Człowiekdocieradorzeczywistościzapośrednictwemjęzyka–
awewnętrznenapięciamiędzysłowamigenerująmyśliiidee.
