Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dystanswstosunkudoresztydrużyny.Byłich
przyjacielem,alerównieżdowódcą,musiałpilnować,
byprzyjaźńniepodkopałaautorytetu.Musiałmieć
pewność,żeczłonkowiedrużynywykonająkażdyrozkaz
bezwahaniaibezdyskusji.
Nagleuświadomiłasobie,jakważnarolaprzypada
Thornowi.WraziepotrzebyzawszestawałmiędzyHalem
idrużyną,potrafiłzręcznieodwrócićichuwagę,kiedy
pojawiałysiękłopoty.Naprzykładnawodachniedaleko
Raguzy,tużprzedbitwązpiratami,gdywyrzuciłswój
staryhełmdowodyiwłożyłwełnianączapkę.Iwcześniej
tegodnia,podzamkiem,znowuwiedział,jakpostąpić
–kiedyIngvartaknerwowozareagował.Podziwiała
gozaumiejętności,którymiwykazywałsiępodczaswalki
oraztalentdokierowaniagrupąludzi.Żebytakjeszcze
ciąglesięzniąniedrażnił.Alecóż,tobyła
niewygórowanacenazażycie,któreLydiaterazwiodła
–iktórebardzojejsiępodobało.
Rozległosiępukaniedodrzwi.
–Ktotomożebyć?–spytałaLydia.Spędzałamnóstwo
czasunasamotnychwyprawachdolasuiprzywykła
dorozmówzsamąsobą.Czasaminawetudzielałasobie
odpowiedzi.Takjakteraz.
–Istniejetylkojedensposób,bysiędowiedzieć.
Otworzyćdrzwi.
Spodziewałasięzobaczyćktóregośzczłonkówdrużyny.
NieznałaprzecieżnikogowAraluenie.Mocnozdziwiłasię
więcnawidokmłodejuśmiechniętejkobiety.Nieznajoma
wyglądałanazaledwiekilkalatstarsząodniej,była
drobnaibardzopiękna,lśniącejasnewłosyopadałyjej
naramiona.
Strójniezdradzałrangi.Niewyglądałaaninasłużącą,
aninadamę.ByłaubranabardzopodobniedoLydii:
wsięgającyudkaftanbezrękawówzmiękkiejskóry,
białąkoszulę,obcisłenogawiceibrązoweskórzanebuty
dokolan.Lydiakuswemuzdumieniuzauważyła,żeprzy
pasieprzytrzymującymkaftanwisipochwakryjącanóż
saksoński.
–Mogęwejść?–spytałakobieta.–Bardzochcęcię
