Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zagadnęłaJane.–Widziałamzcałąpewnością,jakpanDarcycoś
doniejmówił.
–Ach,bosięgowkońcuspytała,jakmusiępodobaNetherfield,
więcjużmusiałjejodpowiedzieć,alebyłpodobnookropniezły
zatojejodezwanie.
–PannaBingleymówiłami–odezwałasięJane–żeonjest
zawszetakimałomówny,alewśródnajbliższychstajesięniezwykle
miły.
–Niewierzętemu,mojakochana.Jakbyrzeczywiściebyłtaki
miły,tobyporozmawiałzpaniąLong.Aledomyślamsię,oco
tochodziło.Wszyscymówią,żegodumarozpiera,itakmisięzdaje,
żeusłyszałskądś,iżpaniLongnietrzymaekwipażuiprzyjechała
nabalnajętympowozem.
–Wcaleminieprzeszkadza,żenierozmawiałzpaniąLong–
odparłapannaLucas–alewolałabym,żebybyłzatańczyłzElżbietą.
–Następnymrazem,Lizzy–odezwałasięmatka–nie
tańczyłabymznimnatwoimmiejscu.
–Wydajemisię,żemogęmamiespokojnieobiecać,iżnigdyznim
tańczyćniebędę.
–Dumajego–wtrąciłapannaLucas–nierazimnietakjakduma
innych.Onmaprzynajmniejjakiśpowódpotemu.Trudnosięnawet
dziwić,żetakświetnymłodzieniec,dobrzeurodzony,zewspaniałą
fortuną,paranteląitakdalej,wysokomniemaosobie.Maprawobyć
dumnym,jeślitomożnatakująć.
–Toprawda–rzekłaElżbieta–iłatwobymmuwybaczyłajego
dumę,gdybynieuraziłmojej.
–Duma–oświadczyłaMary,którazawszechełpiłasięgłębią
swychuwag–jest,jakmisięwydaje,grzechemdosyćpowszechnym.
Wszystko,codotychczasprzeczytałam,każemisądzić,żewistocie
jesttowadabardzopospolita,żenaturaludzkajestnaniąszczególnie
