Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WPROWADZENIE
WoddawanejdorąkCzytelnikówksiążcepokazuję,podjakimi
warunkamimożemybadaćprzeszłezjawiskakomunikacyjne.Dla-
tegosątorozważaniazzakresumetodologiihumanistykiifilozofii
komunikacji,cooznacza,żeprzedmiotemmoichanalizjestzarów-
nosamakomunikacja,jakisposóbjejbadania.Piszęodwóch
aspektach„tejsamej”komunikacji,czyliomediachorazonaszych
zbiorowychwyobrażeniachokomunikacji.Wtensposóbwskazuję,
jakmożliwejestpisaniehistoriisposobówmyśleniaokomunikacji.
Efektemmoichanalizjestkatalogzałożeń,czylifilozoficznychwa-
runkówuprawianiakomunikologiihistorycznej.
Każdyautormusiodpowiedziećsobienapytanie,ktojestod-
biorcąjegoprac,kimjestpotencjalnyCzytelnik,doktóregokieruje
swojesłowa.Wmoimprzekonaniutaksiążkapowinnabyćintere-
sującanietylkodlafilozofa,aletakże-amożezwłaszcza-dla
wszystkichteoretykówkomunikacjiikulturyorazdlahistoryków,
którzyuznają,żerównieżfilozofmożemiećcośinteresującegodo
powiedzeniaosposobachbadaniaprzeszłychzjawiskspołecznych.
Chciałbymteżpodkreślić,żechociażjesttopracatraktująca
ohistoriikomunikacji,toniejesttohistoriamediów.Nieomawiam
zatemtego,wjakisposóbmożemybadaćkolejnetechnologieko-
munikacyjne:odsygnałówdymnych,przezradio,telewizjędoIn-
ternetu.Interesujemniecośinnego.Mianowicieto,wjakisposób
możemybadaćnaszesposoby„komunikowaniaokomunikacji”ico
jestpowodemzmiantychsposobówmyślenia.
7
