Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Aniestety,doproblemówdzieci,młodzieżyidorosłych
zdysleksjąpodchodzisięunaszlekceważeniem,gdy
tymczasemnaZachodzie–zdużymzrozumieniemdlaich
niesprawności(np.wbankachczynapocztach
sąwydzieloneokienka,gdzieosobymającetrudność
zwypełnieniemczekuczyprzekazusąwspomaganewtych
czynnościach,aniewyśmiewane).
Ijeszczejednarefleksja[2].Naskuteknagłaśniania
wśrodkachmasowegoprzekazuproblemówuczniów
zdysleksjąjestcorazwięcejnaciskówrodziców
domagającychsięstygmatyzacjiichdziecka.Etykietka
„dyslektyk”stałasiędlaniektórychuczniówwygodnym
„rozgrzeszeniem”możliwościbezkarnegopopełniania
błędów.Jestjednakidruga,pozytywnastronatejsprawy.
Dziękizdecydowanympostawomwielurodziców,którzy
zawszelkącenębroniącprawidobraswychdzieci
poszukiwalipomocywróżnegotypuporadniach,wieledzieci
zdiagnozowanoiobjętospecjalistycznąopieką
psychopedagogiczną,arozpoznaniedysleksjiistosowna
doichdysfunkcjipomocumożliwiławieluwartościowym
uczniomkontynuowanienauki.
Jestjednakidrugastronamedalu–częśćuczniów(niekiedy
zpomocąswychrodziców)zdobywaopinieodysleksji,
licząctylkonazwiązanąztymtaryfęulgową
naegzaminach.Niećwiczą,niestarająsiępracowaćnad
swoimiproblemami.Skutekjesttaki,żewielekłopotów
zdysleksją,którezdołalibypokonać,będzieimutrudniało
dorosłeżycie.
SzanownyRodzicu!
Jeślizamierzałeśwyłącznieinstrumentalniewykorzystać
takąopinięporadnipsychologiczno-pedagogicznej,
toprzeczytajtenporadnikconajmniejdwarazy!
