Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
literaturzestosujesięokreślenie„wspólnotapraktyków”,którego
używająnp.H.KędzierskaiM.Maciejewska(2012).Autorki
odwołująsiędokoncepcjiE.WengeraiJ.Lave,którzytwierdzą,
żewiedzatkwiwrelacjachspołecznychmiędzyludźmi.Wspólnota
praktykówniejesttymsamym,cozespołyrobocze,zespoły
przedmiotoweczyinnegrupoweformykooperacjiwmałych
grupachzadaniowych.Wspólnotyteodinnychgrupypraktyków
wyróżniato,że:
powstająsamoistnie,sąnieformalneinietrwałe;
rozwijająsięwokółspraw,któremająznaczeniedlaludzi;
ichzaangażowanie,praktykaiobszardziałaniawywodząsię
zewspólnychdoświadczeńwpracy;
tworząjeludzie,którzymająróżnedoświadczeniaizasoby
wiedzyprofesjonalnej,alełączyichwspólnepoczuciecelu
iprawdziwapotrzeba,abywiedziećto,coinniwiedzą;
tworzącyjepracownicysąprzekonaniopotrzebieuczeniasię
wspólniezinnymi(współdziałająiucząsięodsiebie
nawzajemorazdoskonaląswojązdolnośćdostawiania
irozwiązywaniaproblemów).
Wpraktycekształceniaspecjalnegomożetobyćgrupa
nauczycieli,którzyzsobąwspółdziałają,wykonujączadaniasłużące
realizacjispecjalnychpotrzebedukacyjnychuczniów,iwspólnie
rozwiązująpojawiającesięproblemy.Tozespółnauczycieli
iszkolnychspecjalistówzzakresupomocypsychologiczno-
pedagogicznejorazpedagogówspecjalnychzaangażowanych
wprocesrewalidacji.
Drugitypsiecicharakteryzujewspółpracęmiędzyniezależnymi
organizacjami,któredziałająwsposóbniezależny,alesąwstanie
dzielićsięmiędzysobąpodstawowymikompetencjami.Wpracy
narzeczuczniówzniepełnosprawnościąorazinnymispecjalnymi
potrzebamiedukacyjnymimogłabytobyćsiećwspółdziałających
instytucji,którychcelemstatutowymjestudzielaniewsparcia.Jako
przykładtworzeniatakiejsiecimożnawymienićpilotażrealizowany
podkierunkiemOśrodkaRozwojuEdukacji,któregocelemjest
testowaniemodeluwspółpracyinstytucjiiplacówekoświatowych
realizującychkształceniedzieciimłodzieżyzespecjalnymi
potrzebamiedukacyjnyminaterenieróżnychjednosteksamorządu
terytorialnego(por.stronainternetowaORE).
TrzecitypcharakteryzujesięwykorzystaniemTIKdowymiany
