Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
WPROWADZENIE
ObaterejonywłączonezostaływgraniceJaponiidopierowdrugiejpołowieXIXwieku
(wcześniejHokkaidonazywanoEzochi,ZiemiąEzo)ichoćmiałyzwiązkizJaponią,
oczymbędęwspominać,rozwijałysięniezależnie.Niecoinaczejbyłowczasachprehisto-
rycznych,zanimpowstałopaństwojapońskie.
Osnowąksiążkijest,jakwspomniałam,historiadomucesarskiego,atozewzględu
natrwałośćinstytucjicesarzawdziejachJaponiiijejznaczeniedlakultury.Ważnympowo-
demtejdecyzjibyłtakżebraknainnychniżjapońskirynkachwydawniczychpracobejmu-
jącychhistoriędomucesarskiego.Ponieważpiszętuokulturzewszerokimrozumieniu
tegosłowa,oniematerialnymimaterialnymdorobkuspołeczeństwa,przedstawiamteż
najważniejszewedługmnieprocesydziejowe,którekształtowałytękulturęiktóremiały
zasadniczywpływnakulturęrozumianąwąsko.Naturalniepracanadtakrozległymtema-
temwiązałasięzkoniecznościądokonaniawyboruzagadnień,zjawiskiaspektówkultury.
Jakoautorkaponoszępełnąodpowiedzialnośćzatęsubiektywnąselekcjęizazawarte
wpracytreści.
Częśćzjawiskiaspektówkultury,wedługmnietychnajbardziejcharakterystycz-
nychdlakulturyjapońskiejijednocześnietrwałych,przedstawiamwsposóbdiachroniczny
wodrębnychdwóchczęściachpracy.Pierwsza(rozdziałVIII)dotyczypodstawowychele-
mentówtradycjidomucesarskiego,takichjakimionaitytułycesarskie,regalia,intronizacja
czyświętareligijnenadworze.Druga(rozdziałIX)obejmujewybraneelementykultury
japońskiej,takiejak:kalendarz,symbolenarodowe,świętamatsuriiświętapaństwowe.
Niemogęteżpominąćtematuochronydziedzictwakulturowego,czylizarównowyzna-
czonychprzezwładzeJaponiiskarbównarodowychiwielorakichzabytkówkultury,atakże
tychwpisanychnaListęŚwiatowegoDziedzictwaiListęReprezentatywnąNiematerialnego
DziedzictwaKulturowegoLudzkościUNESCO.
Podziękowania
JestemniezmierniewdzięcznaWydawnictwuPWN,żedałomimożliwośćpodsumo-
waniawłaśniewten,takważnydlamniesposób,wieloletniejpracybadawczejnadkulturą
Japonii.To,żedoszłamdotakiegomiejscawswoimzawodowymżyciu,zawdzięczamwielu
życzliwym,wspaniałymosobom,którespotykałamnieustannienaswojejjaponistycznej
drodze.Todziękinimtadroga,choćniezawszeprosta,wiodłamniedowyznaczonych
celów,todziękinimpojmowałamlepiej,czymjestkulturaJaponii.Głównymiprzewodni-
kaminatejdrodzebyliwspomnianiwcześniejProfesorowiezUniwersytetuWarszawskiego
-JolantaTubielewicziWiesławKotański-orazzUniwersytetuTokijskiego-ItōTakashi,
KikuchiMasanoriiYoshigamiShōzō.Gorącesłowawdzięcznościkierujędowspierającego
mniedodziśSenseiaOkazakiegoTsuneozUW
,dziękiktóremupotrafięposługiwaćsię
językiemjapońskimnietylkojakonarzędziembadań,aleteżjakonarzędziemkomunikacji.
DziękujęmoimKoleżankomiKolegomzjaponistykiwarszawskiej.
WielezawdzięczamJapończykom.SątoProfesorowieuniwersyteccy,awśródnich
m.in.:NumanoMitsuyoshi,KomoridaAkio,TateokaKumi,InabaChiharu,SakamotoKi-
yoshi,TauraMasanori,ShibaRikoiHaraTakeshi.SątoKoledzyzarchiwów,m.in.Kajita
