Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rękamiściskającszyję;głowairamionanaulicy,zgięte
wkolanachnogijużwbramie.
–Dwieranypostrzałowe–powiedziałDok.–Poniżej
podbródkaiwokolicęserca,niestwierdzęteraz,która
byłaśmiertelna,musiciepoczekaćdosekcji.
–Sztukadlasztuki–szepnęłamiHankanaucho,nie
chcącurazićmedyka.
Miałarację.Istotnebyłoto,żesprawcaoddałdwa
strzały;popierwszymWolfferdorffosunąłsięnakolana,
podrugimupadłnabok.Pozycjazwłokwskazywała
natakąkolejrzeczy.
–Właśniewchodziłdobramy,atamtenpojawiłsię
znaprzeciwka.
–Albotamta–poprawiłamnieHania.
–Maszrację,tooczywiściemogłabyćkobieta.
Świecąclatarką,którejużyczyłmiDok,przyjrzałemsię
ranie;wokółnakoszuliniedostrzegłemosmalin
charakterystycznychdlastrzałuzpobliża.
–Wtakimrazieumiestrzelaćniegorzejodmężczyzny
–oświadczyłem.
–Niektóreumiejąnawetlepiej.–Jejuśmiech
wskazywał,żesiebiemanamyśli.
Dobrze,dobrze,chwalipięto,zabioręciękiedyś
nastrzelnicęizobaczę,copotrafisz–pomyślałem,
przeszukującjasnokremowąletniąmarynarkę
Wolfferdorffa;kieszeniebyłypuste,leczzarazwstał
ztaboretupolicjantzmannlicheremiprzyniósłmiich
zawartość.
–Paniekomisarzu,wwewnętrznejmiałportfel,klucze
ipaszportawbocznejto…Chybabiletynajakieś
przedstawienie.
–Tak,doopery.Alenaprzyszłość,posterunkowy,
czekajciezprzeszukaniemnaoficera.Patrz–pokazałem
Hance–najwyraźniejichniewykorzystał.
Terazlatarkaprzeszławjejręce.
–Datadzisiejsza,czylina
Casanovę
Różyckiego.Byłam
