Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
powysypanejżwiremdrodze.
–Czytowaszapanipowróciła,pannoBessie?–zapytałpanLloyd.
–Chciałbympomówićznią,zanimodejdę.
BessiepoprosiłapanaLloydadopokojuśniadaniowegoiwyszła
pierwsza,bywskazaćmudrogę.Wrozmowie,któranastąpiłateraz
(wnoszącztego,cozaszłopóźniej),panaptekarzodważyłsię
poradzić,bymnieodesłanodoszkoły.Radataniewątpliwiebyła
chętnieprzyjęta;gdyż,jakpowiedziałaAbbot,omawiająctęsprawę
zBessie,podczasgdyszyłypewnegowieczorawdziecinnympokoju,
ajależałamjużwłóżkuionemyślały,żeśpię:„Panibyłaby,zdaje
misię,kontentapozbyćsiętakiegonudnego,niemiłegodziecka,które
zawszewszystkichszpiegujeijakieśtamintrygipocichuobmyśla”.
AbbotwidoczniepoczytywałamniezajakiegośdziecinnegoGuya
Fawkesa.
Przysposobnościdowiedziałamsięporazpierwszyztego,
coAbbotopowiadałaBessie,żeojciecmójbyłniezamożnym
duchownym;żematkamojawyszłazaniegowbrewwolirodziny,
którauważałatępartięzanieodpowiedniądlaniej;żemójdziadek
Reedtaksięrozgniewałtymjejnieposłuszeństwem,iżwydziedziczył
jąiniedałaniszylinga;żeporokumałżeństwaojciecmójzaraziłsię
podczasepidemiityfusu,odwiedzającbiednychwwielkimfabrycznym
mieście,gdzieleżałajegoparafia;żematkamojazaraziłasięodniego
iobojezmarli,jednowmiesiącpodrugim.
Słysząctoopowiadanie,Bessiewestchnęłaipowiedziała:
–BiednapannaJaneteżjestgodnalitości,Abbot!
–Tak,zapewne–odpowiedziałaAbbot–gdybytobyłomiłe,
ładnedziecko,możnabywspółczućzjejsieroctwem;aledoprawdynie
możnalubićtakiejmałejropuchyjakona.
–Niemożnajejbardzolubić,przyznaję–zgodziłasięBessie
–wkażdymrazietakapiękność,jakpannaGeorgianabyłabybardziej
wzruszającawtymsamympołożeniu.
