Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Albotegoniewidzępowzrastającejmnogości
aksamitnychmaterii!–odrzekłhandlarzwyrobów
kuśnierskich.
Zegarakuratwydzwoniłpołudnie.
–Aa!–odetchnąłtłumjednymoddechem.
Zamilkliżacy.Wszcząłsięwielkirumor,szelest,
suwanienogami,podjąłsięogólnyszmerchustek
iodchrząkań.Każdystarałsięumieścićwswojej
gromadcejaknajwygodniej,najwidniej,najzręczniej.
Wnetzaległomilczenie;wszystkiekarkisięwyprężyły,
wszystkieustasięrozwarły,wszystkiespojrzeniazwróciły
kumarmurowemustołowi...Niktinicsięnanimnie
pokazało.Czterejhajducymarszałkowscyjakstanęli,tak
istaliporogach,nieruchomiichłodninibycztery
malowaneposągi.Spojrzeniatłumówzwróciłysię
natychmiastkupodwyższeniuprzeznaczonemudla
flamandzkichposłów.Drzwijednakbyłyzamknięte,
apodwyższeniepuste.Odsamegoranapospólstwo
oczekiwałonatrzyrzeczy:napołudnie,naambasadę
Flandrii,namisterium.Południesamojednoprzybyło
wporę.
Czekanominutę,dwie,trzy,pięć,dziesięć,kwadrans:
niktnieprzybywał.Nahonorowympodwyższeniuani
żywejduszy;anicienianascenie.Niebawemteż
niecierpliwośćzakipiałagniewem.Rozdrażnionewyrazy
biegałydokoła,coprawdajeszczehamowane.
–Misterium!Misterium!–szemranogłosem
przytłumionym.
Wrzałopodczuprynami.Pomrukującaburza
rozhuśtywałasiępopowierzchnitłumów.Pierwszy
alarmowysygnałwisiałwpowietrzu.DałgoJehan
duMoulin.
–Misterium!DokroćsetzFlamandami!–ryknąłcałą
