Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
proza
19
Wtedywybiegłazwnętrzagóryzłaczarownica,weszławmartwegopta-
kaizaczęłakrążyćponadgórą.Inneptaki,przerażone,patrzyły,cosiędzie-
je,poczymudałysięzaśnieżnegóry,niemogącpojąć,żetakierzeczymogą
sięzdarzyćnaświecie.
Tymczasemczarownica-ptakkrążyłanadgórąikrążyła,ażwkońcuwy-
dobyłazwierzchołkaszarypopiół,wzięłaszczyptęwdzióbisypnęłanim
woczyksiężniczki,ataodrazuzaniewidziała.
Niezatrzymywanaprzezczarownicęposzławświatślepa,niewiedząc
anidokądidzie,anicojąotacza.Gdyczuła,żektośjąmija,mówiła:–Gdzie
zostałomojeświatło?
KrólŻyciazobaczyłślepąksiężniczkęizapłakałdiamentowymiłzami,
iogrodziłniminowyświat,izaprosiłjątam.Onajednakniewidziałanic
iwciążpowtarzała:BKtozabrałmojeświatło?”.Wiedziała,żejakoślepanie
dojdziedonikąd,anawetgdybyprzypadkowodotarładozamku,nikogo
tamniezobaczy.Aniprzyjaciół,aniojcaimatki,anikoni,aniswojejkom-
naty.
Poczułanatomiastzapachjabłka,wyciągnęłaprzedsiebierękęidotknęła
słodkiego,okrągłego,pachnącegoowocu,iwtedysięrozpłakała.Rozpacz
ślepejKsiężniczkibyłastokroćwiększaaniżeliKrólaŻycia.Niechciała,
abytakzostało.Iniemogłazrozumiećstarejczarownicy,dlaczegojątak
bezwzględnieprześladowała.Przecieżsłużącuniejwowejmrocznejgórze
starałasięwypełniaćwszystkojaknajlepiej.Wokółgórypanowałzawsze
porządekiczarownicabyłazniejzadowolona,choćnigdytegowyraźnie
niepowiedziała.BNiemożnazrobićnicpotworniejszegoniżkogośoślepić–
biadałaksiężniczka.–Wolałabymbyćkalekąbeznógirąk,brzydkąistarą,
nawetkarlicą,alenieślepą”.
Złaczarownicacieszyłasię,żewkońcupokonaładobrąipięknąksięż-
niczkęiterazjużniktnaświecieniebędziejejdenerwowałtakjakona
właśnie.
KrólŻyciamusiałślepejdziewczynieopowiadać,coakuratwidzi,jakie
chmurypłynąponiebie,czyróżerozkwitływpełniijakiesąjeszczekwiaty
wogrodzie.Opowiadałjejotymbardzodokładnie,takżemogłasobiewy-
obrazićkolorkażdegopłatka,migotaniekropelrosyiodblaskibłękitnych
kamieni,naktórychobojesiedzieli.
Zdarzałosię,żeopowiadałjejocudnychogrodach,którychtuniebyło,
iwtedypytała:BPowiedz,czysątunaprawdę,czytylkoonichopowiadasz”.
BOneistniejąnaprawdę”–odpowiadałKrólŻyciainiekłamał,bowierzył
wichistnienie,choćichniewidział.Księżniczkawtakichchwilachodczu-
wałagłębokiezadowolenie.Chociażniemogłategowszystkiegozobaczyć,
miałaprzysobieKrólaŻycia,któryjejotymopowiadał.
