Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
proza
21
Ogródkwiatów
Bardzodawnotemunakrańcuświatakwitłogródtakpiękny,żenikt
równiepięknegoniewidziałaniprzedtem,anipotem.Kwiatymiaływsobie
takiczarżycia,żenajchłodniejszanocrozpalałasięniczympłomień.Apłat-
kitychkwiatówrozmawiałyzesobąpocichuisłychaćbyłoichszeptod
jednegokrańcaświatadodrugiego.
Oczymrozmawiałykwiaty?
Otóżopowiadałyotym,cowidziałynocą,ktotędyprzechodził,kto
siedziałwkącieogrodu,aktospadałzniebanaichkolorowepłatki.Wnaj-
dalszymkącieogrodulubiłosiadaćNieszczęście.Byłotakienieszczęśliwe,
żechwilamizamieniałosięwjednąwielkąłzę,którabłyszczałanatlenieba.
Akwiatywidziałytoiczekały,cobędziedalej,czytałzapotoczysiępoświe-
cie,bowówczaszapłakałobybardzowieluludzi,anawetniektórekamienie,
te,coniezdążyłybyskruszeć.
AleNieszczęścieznówstawałosięsobąiżalbyłopatrzećnanie,miało
szare,połataneubranie,twarzchowałowcieniuiniktpozakwiatamigo
niewidział.Lubiłosiedziećwswoimkąciezeswymnieszczęśliwymspoj-
rzeniem.Niemyślałonigdy,abybyćczyminnym,niewiedziałoteż,czyjest
mudobrze,czyźle,myślało,żetakmusibyćitojestjegomiejsce.Wiedziało,
żekwiatymusięprzyglądająinierazbyłozadowoloneztego,żektośsię
niminteresuje,ainnymrazemnie,wtedychowałosięwcień,abybyćjak
najmniejwidocznym.
Odczasudoczasunieszczęścierozpełzałosiępoświecieiwtedynawet
kwiatypłakały,bozdarzałysięrzeczy,którenikomuniemieściłysięwgło-
wie.Agdyjużpodpełzałodomórzioceanów,wówczaskwiatyzaplatałysię
wwieniecizbierałycałehałdybłotaiszlamu,samesięprzytymbrudząc
iczęściowowiędnąc,aledoprowadzałydotego,żeonoznówsiedziałowką-
cieogroduiodczasudoczasuzamieniałosięwokrągłąigorzkąłzę.Kwiaty,
patrzącnatęłzę,drżałytakjakpromieniewjejwnętrzu.Itoświadczyło,
żekwiatymiałyduszę.Duszatabyłatakakolorowaipiękna,żecałyświat
czułjejobecnośćimożnapowiedzieć,iżbyłytoczasyrajskie.Szkoda,żejuż
niemategoogroduirozmawiającychzesobąkwiatów,tak,wielkatoszkoda.
Gdybybyłtenogróditekwiaty,ludziebylibydlasiebieinni,nietacyźliibez
serca.Bylibydobrzy,nieślibysobiepomociwspółczuciewczasiebólulub
choroby.Naprawdęjestźle,żeniemategoogrodu.
Aletrzebawiedzieć,żewogrodziesiedziałyinnepostaci,naogółukrywa-
jącesięgdzieśpokątach.ByłytamiSmutek,iRadość,iWesołość,iStarość,
iMuzyka,iŚwiergot,iStrach,iRozkosz,iZaduma,iZamyślenie,iChoro-
ba,iPycha,iWielkość,iMiłość,iZwątpienie,iŚpiew,iGłód,iLenistwo,
