Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów

Agnieszka Budzyńska-Daca, Jacek Kwosek

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-16922-0

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2009

Liczba stron:

215

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Budzyńska-Daca, Agnieszka; Kwosek, Jacek. Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, 215 s. ISBN 978-83-01-16922-0

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Budzyńska-Daca, A.

A1 Kwosek, J.

T1 Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2009

SN 978-83-01-16922-0

Bibliografia BibTex:

@Book{ 1256, author = "Budzyńska-Daca, Agnieszka and Kwosek, Jacek", editor = "", title = "Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2009", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-16922-0" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Budzyńska-Daca, Agnieszka

AU - Kwosek, Jacek

ED -

TI - Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2009

SN - 978-83-01-16922-0

ER -

Netografia (standard APA):

Budzyńska-Daca, Agnieszka; Kwosek, Jacek. Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009 [dostęp: 22 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/erystyka-czyli-o-sztuce-prowadzenia-sporow-agnieszka-budzynska-daca-1256.

filologia polska, filozofia, kompetencje językowe, dyskurs, komunikowanie, komunikacja interpersonalna, spór, perswazja

Książka jest zbiorem komentarzy do Erystyki Schopenhauera. Autorzy w przystępny sposób wyjaśniają istotę argumentów erystycznych i taktyk argumentacyjnych opisanych przez filozofa. Omówieniu każdego chwytu towarzyszy analiza przykładów zac...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-16922-0

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2009

Liczba stron:

215

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

1. Dlaczego Erystyka10
I. Wprowadzenie10
2. Perswazja centralna i peryferyjna12
3. Erystyka, logika i retoryka15
4. Bez erystyki19
5. Rodzaje sporów. Klimat defensywny i podtrzymujący21
1. Uogólnienie26
II. Sposoby erystyczne według Schopenhauera26
2. Homonimia30
3. Absolutyzowanie tezy relatywnej przeciwnika35
4. Zwlekanie z ujawnieniem wniosku wypływającego z przesłanek44
5. Stosowanie twierdzeń fałszywych, ale akceptowanych przez przeciwnika (ex concessis)46
6. Błędne koło (petitio principii)50
7. Taktyka zapytań53
8. Drażnienie przeciwnika58
9. Chaotyczne zadawanie pytań61
10. Podstępne pytanie naprowadzające na tezę63
11. Zwlekanie z przedstawieniem tezy66
12. Etykietowanie71
13. Teza antyteza76
14. Bezczelne wmawianie przeciwnikowi, że zaakceptował naszą tezę80
15. Utożsamienie tezy bardziej kontrowersyjnej z mniej kontrowersyjną83
16. Wykazywanie niekonsekwencji w myśleniu przeciwnika (ad hominem)85
17. Subtelne rozróżnienie90
18. Zmiana tematu (mutatio controversiae)92
19. Rozmydlenie97
20. Przedwczesne wyciąganie wniosku z niekompletnych przesłanek100
21. Reakcja na sofizmat przeciwnika102
22. Zarzut błędnego koła105
23. Prowokowanie do wyrażania przesadnych sądów111
24. Fabrykowanie konsekwencji113
25. Przykład obalający tezę (exemplum in contrarium)121
26. Odwrócenie argumentu (retorsio argumenti)125
27. Drążenie słabego punktu przeciwnika129
28. Do słuchaczy (ad auditores)132
29. Dywersja135
30. Powoływanie się na autorytety (ad verecundiam)139
31. Metoda ironicznej niekompetencji145
32. Nienawistna kategoria pojęć147
33. Słuszne w teorii niesłuszne w praktyce150
34. Przypieranie do muru154
35. Odwołanie się do korzyści osobistej przeciwnika (ab utili)160
36. Potok bezsensownych słów165
37. Argument ad hominem zamiast argumentu ad rem169
38. Atak osobisty (ad personam)172
1. Argumenty związane ze strukturą logiczną176
III. O czym Schopenhauer nie napisał176
1.1. Argumentum a contrario (z przeciwieństwa)176
1.2. Argumentum ab absurdo (z absurdu)177
1.3. Argumentum ab exemplo (z przykładu)178
1.4. Argumentum ad consequentiam (do konsekwencji)178
1.5. Argumentum ad ignorantiam (do niewiedzy)179
1.6. Argumentum a silentio (z milczenia)181
1.7. Argumentum a simili (z podobieństwa)182
1.8. Argumentum a fortiori (ze wzmocnienia)183
1.9. Amfibolia184
1.10. Błąd połączenia i podziału185
1.11. Błąd przestawienia kwantyfikatorów186
2. Argumenty związane z ludzkimi uczuciami, potrzebami i preferencjami187
2.1. Argumentum ad crumenam (do trzosa)187
2.2. Argumentum ad passiones (do namiętności)187
2.3. Argumentum ad temperantiam, ad modum (do umiaru)189
2.4. Argumentum ad amicitiam (do przyjaźni)190
2.5. Argumentum ad populum (do upodobań ludzi)191
2.6. Argumentum ad socordiam (do gnuśności, opieszałości)191
2.7. Argumentum ad quietem (do pożądanego poczucia spokoju)192
2.8. Argumentum ad baculum (do kija)192
2.9. Argumentum ad vanitatem (do próżności)193
2.10. Argumentum ad ridiculum (do śmieszności)194
2.11. Argumentum ad nauseam (do znudzenia)195
3. Argumenty związane ze źródłami przekonań196
3.1. Argumentum ad fidem (do wiary)196
3.2. Argumentum ad reverentiam (do szacunku, respektu)197
3.3. Argumentum ad vertiginem (do płochości, lekkomyślności)198
3.4. Argumentum ad Lazarum (do Łazarza)199
3.5. Argumentum ad antiquitatem (do starodawności)200
3.6. Argumentum ad lapidem (do kamienia)201
3.7. Argumentum ad naturam (do natury)203
3.8. Argumentum ad superstitionem (do przesądu)205
3.9. Błąd fałszywej przyczyny206
4. Argumenty o charakterze wprowadzającym207
4.1. Argumentum ad orationem (do mowy)207
4.2. Argumentum ad rem (do rzeczy)207
Literatura cytowana208
Indeks rzeczowy210

Dyskusjakrytyczna,polegającanawymianieargumentów,którepre-

zentujesięjakoracjezazaakceptowaniemlubodrzuceniemjakiejśtezy

bądźzawieszeniemwobecniejsądu,niepowinnauwzględniaćczynnika

audytoriumjakoarbitrarozmowy.Zawszebowiemistniejepokusaformu-

łowaniaargumentówkierowanychintencjonalniedoaudytoriumitrakto-

waniarozmowyjakospotkania,któregocelemjestuzyskaniedobrychocen

upubliczności.Myślenieoaudytoriumstwarzapokusęsięganiapoargu-

mentyDponadgłową”partnera,poargumentyerystyczne.Tymczasem,

abydbaćodobryklimatrozmowy,powinniśmypamiętaćokilkuistot-

nychzasadach.Przytoczymyjewtymmiejscu(zob.Hołówka1998:62;

2007:132-144),abyCzytelnik,studiującerystycznemetodyargumenta-

cji,miałświadomośćistnieniareguł,któresąkontrpropozycjądlarozwią-

zańintencjonalnieerystycznych.Trzymaniesiętychżeregułdajeszansę

nazdrową,racjonalnądyskusję.

Popierwsze,rozmówcyniepowinnisobieprzeszkadzaćwprezento-

waniuswoichstanowisk,aniwichkwestionowaniu.Dopierojasno

wyartykułowaneargumentymogąbyćpodstawądoichprzyjęciaalboza-

kwestionowania.Ponadtostrona,którazajęłajakieśstanowisko,jest

zobowiązanadowodzićswoichracji.Niepowinnazrzucaćciężarudowo-

dzenia(onusprobandi)napartnerarozmowy.Jeślijatwierdzę,żejestDtak

itak”,topowinienemwykazać,dlaczegotaktwierdzę,niezaśprosić

oponenta,żebytoonudowodnił,żejestinaczej.Dowodzićswoichracjina-

leżyzapomocątylkotakichargumentów,któresięrzeczywiścieodnoszą

dokwestiidyskutowanejidostanowiskazajmowanegoprzezpartnera.Nie

należyuciekaćodtematu,argumentowaćzapomocąnaciskówemocjonal-

nych.Niepowinnosiępoddawaćtezyrozmówcydowolnyminterpreta-

cjomwcelułatwiejszegojejpokonania.

Bardzoważnejestteż,abystrona,którejdowiedziono,żeniepotraﬁ

obronićswojejtezy,wycofałasięzniej.Zkoleiudanaobronastanowiska

winnaskutkowaćwycofaniemobiekcjipartnera.Rozmówcypowinniuży-

waćsformułowańjasnychijednoznacznych,atakżeinterpretowaćswoje

wypowiedziwsposóbstarannyiżyczliwy.

Powyższezasadysąznaturyantyerystyczne.Dotyczązachowańinten-

cjonalniezaprojektowanychtak,abyosiągnąćrzeczywisteporozumienie,

poszerzyćstanwiedzy,odnosićsięzszacunkiemdopartnerarozmowy,być

otwartymnajegopoglądy.Przytoczonewtymmiejscupokazująmodelko-

munikacjiotwartej,alternatywnejwstosunkudotejobliczonejnaosiąg-

nięciepozorówracji.

Brak wyników

Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra